“Özgürlük bilhassa de şairler için baştan çıkartıcıdır.”
Paul Valéry
Çağdaş vakit içinderın sıkışmışlığında edebiyatın serin ve ferah kıyılarına sığınmak, limanlarında soluklanıp bundan evvelki geminin ilhamıyla bir daha hayata dair hoşluklar yakalamak bu dönemin şairlerinin tutunduğu bir kol. Bu vaktin şairi mengeniçin sıyrılıp kendisine vaktin ötesinde bir durak bulabilen, okuyucusunu her seferinde yeni bir binekle öbür diyarlarda gezdirebilen gezgin üzeredir.
Ömer Fatih Andı’nın Ketebe Yayınları’ndan çıkan “Şark Köşesi” de bu seferlerden birinde bize eşlik ediyor. Bu seferin devamı olacağına inancımızı şiirinin temellerinden alıyoruz. Kitapta şairin kaleminden çıkan yirmi bir şiir yer alıyor, genel çizgileriyle geleneğin ve medeniyetin referansında ruhu geçmişte vücudu bugünde somutlaşmış şiirler olduğunu söylemek mümkün. Kitaba ismini veren “Şark Köşesi” hem bir ironiyle bizleri karşılıyor tıpkı vakitte bir yerde okuyucuya kendisi hakkında ipuçları sunuyor. “Şark Köşesi” ismi şahsî olarak kitabın genel hikmetini ortaya koyuyor. İşin bir de okuyucuya sundukları noktası var. Kitap boyunca şairi, tepenizden uçan bir kuş üzere tarihin başından beri sizi izliyor ve tüm bu yaşananların haricinde size aksaklıklardan fısıltılar sunuyor hissiyle karşılıyorsunuz. “Tarihin başından beri” dememin niçini geleneğin akışkan ırmağında nehrin başını tutanlardan haberdar bir şairin, vaktin akışına şiiriyle ve sesiyle sağladığı katkıdan kelam etmektir. Kitapta yer alan “Atik Valide’den İnen Sokakta” şiiri işte bu ırmağın başındaki şairlerden birinden, Yahya Kemal’den mülhem, adeta ona nazire ve ona telmihlerle dökülmüş bir şiirdir. Ömer Fatih Andı’nın bu şiirine imgesel motiflerle bezenmiş nazire seyahatine çağdaş bir vakitte soluklanılacak bir liman üzere bakabiliyoruz. Bu seyahati evvel Yahya Kemal’den okuduğumuz, daha sonra Ömer Fatih Andı’dan okuduğumuz şiirle takip edebiliyoruz. Üstelik bu sefer keskin gayeleri olan ve gökyüzünden bizlere bakıp “yüzyıldır ırmakların sesinde” uyuyuşumuza dair kelamlarıyla bize ses veren bir şair var. Oruçlar artık, iftarları toprak altında açılacak geri dönüşlere hamiledir.
Çağdaş vakit çıkmazından kendisine boşluklar bulup gelenekte soluklanan şair, geçmişten ve geçmiştekilerden de alır intikamını. Sesini borçlu olduğuna duyduğu ağır hissiyat “babayı öldürmek” mitiyle birleşir üzeredir. Bir şairin gelenek ırmağının kıyısında, ırmağın başına yanlışsız seslenişini okuruz: “sesinize özendim kurtulsun diye günüm/ günümü siz bitirdiniz güneş nerededir/ kimin bahçesindedir” Günü kurtarmanın sıkıntısında, güneşinden yoksun bırakılmış plaza beşerlerine da elinde kitaplarıyla Atik Valide sokaklarındaki serkeş şairlere de ses olur üzeredir. Tüm bu imgeleriyle ve metaforlarıyla Türk şiirinin geldiği yere imleçler koyan genç şairler yeterli ki var. Bizleri şiire ve şiirsel tenkide inandırmak büyük bir sorumluluktur. Genç şairin omzundaki sorumlulukların şuuruyla seferine devam etmesi umuduyla…
KAYNAK: YENİ ŞAFAK
Paul Valéry
Çağdaş vakit içinderın sıkışmışlığında edebiyatın serin ve ferah kıyılarına sığınmak, limanlarında soluklanıp bundan evvelki geminin ilhamıyla bir daha hayata dair hoşluklar yakalamak bu dönemin şairlerinin tutunduğu bir kol. Bu vaktin şairi mengeniçin sıyrılıp kendisine vaktin ötesinde bir durak bulabilen, okuyucusunu her seferinde yeni bir binekle öbür diyarlarda gezdirebilen gezgin üzeredir.
Ömer Fatih Andı’nın Ketebe Yayınları’ndan çıkan “Şark Köşesi” de bu seferlerden birinde bize eşlik ediyor. Bu seferin devamı olacağına inancımızı şiirinin temellerinden alıyoruz. Kitapta şairin kaleminden çıkan yirmi bir şiir yer alıyor, genel çizgileriyle geleneğin ve medeniyetin referansında ruhu geçmişte vücudu bugünde somutlaşmış şiirler olduğunu söylemek mümkün. Kitaba ismini veren “Şark Köşesi” hem bir ironiyle bizleri karşılıyor tıpkı vakitte bir yerde okuyucuya kendisi hakkında ipuçları sunuyor. “Şark Köşesi” ismi şahsî olarak kitabın genel hikmetini ortaya koyuyor. İşin bir de okuyucuya sundukları noktası var. Kitap boyunca şairi, tepenizden uçan bir kuş üzere tarihin başından beri sizi izliyor ve tüm bu yaşananların haricinde size aksaklıklardan fısıltılar sunuyor hissiyle karşılıyorsunuz. “Tarihin başından beri” dememin niçini geleneğin akışkan ırmağında nehrin başını tutanlardan haberdar bir şairin, vaktin akışına şiiriyle ve sesiyle sağladığı katkıdan kelam etmektir. Kitapta yer alan “Atik Valide’den İnen Sokakta” şiiri işte bu ırmağın başındaki şairlerden birinden, Yahya Kemal’den mülhem, adeta ona nazire ve ona telmihlerle dökülmüş bir şiirdir. Ömer Fatih Andı’nın bu şiirine imgesel motiflerle bezenmiş nazire seyahatine çağdaş bir vakitte soluklanılacak bir liman üzere bakabiliyoruz. Bu seyahati evvel Yahya Kemal’den okuduğumuz, daha sonra Ömer Fatih Andı’dan okuduğumuz şiirle takip edebiliyoruz. Üstelik bu sefer keskin gayeleri olan ve gökyüzünden bizlere bakıp “yüzyıldır ırmakların sesinde” uyuyuşumuza dair kelamlarıyla bize ses veren bir şair var. Oruçlar artık, iftarları toprak altında açılacak geri dönüşlere hamiledir.
Çağdaş vakit çıkmazından kendisine boşluklar bulup gelenekte soluklanan şair, geçmişten ve geçmiştekilerden de alır intikamını. Sesini borçlu olduğuna duyduğu ağır hissiyat “babayı öldürmek” mitiyle birleşir üzeredir. Bir şairin gelenek ırmağının kıyısında, ırmağın başına yanlışsız seslenişini okuruz: “sesinize özendim kurtulsun diye günüm/ günümü siz bitirdiniz güneş nerededir/ kimin bahçesindedir” Günü kurtarmanın sıkıntısında, güneşinden yoksun bırakılmış plaza beşerlerine da elinde kitaplarıyla Atik Valide sokaklarındaki serkeş şairlere de ses olur üzeredir. Tüm bu imgeleriyle ve metaforlarıyla Türk şiirinin geldiği yere imleçler koyan genç şairler yeterli ki var. Bizleri şiire ve şiirsel tenkide inandırmak büyük bir sorumluluktur. Genç şairin omzundaki sorumlulukların şuuruyla seferine devam etmesi umuduyla…
KAYNAK: YENİ ŞAFAK