2007’nin sonlarında büyük bir ABD bankasının lideriyle yaptığım toplantıyı fazlaca net hatırlıyorum. Yönetici, finansal piyasaların nerede durduğunu sormama karşılık olarak karşıt bir U resmi çizmişti. Doruğa yakın olduğumuz bahis olduğunda, çabucak bankanın risk durumunu sordum. “Maksimum risk” pek şaşırtan bir yanıttı.
olağan olarak, beklenen bir dönüm noktası öncesinde riski azaltmak ihtiyatlıydı? Yanıt “hayır” olarak geldi. Bankanın stratejisini değiştirmedilk evvel piyasaların döndüğüne dair “kesin kanıtlara” muhtaçlığı vardı. Sonuçta, çekim noktalarını vakit içindemak sıkıntı, rakiplerin de epey fazla riski vardı, banka kısa vadeli düşük performans korkusu yaşamaktaydı ve yetkililer rastgele bir alarm zili çalmıyorlardı. Olayın sonunda bankanın 2008 mali krizinde kurtarılması gerekti.
Bugün, bu kurum (farklı bir yönetici ile) daha düzgün sermayelendirilmiş ve risk almada daha hesaplı. Lakin oyundaki zihniyet ve risk davranışı ortadan kalkmadı. Büyümeleri ve değişimleri banka dışı tarafta oldu. Dahası, fazlaca yakın vakte kadar, merkez bankaları ve öteki düzenleyici kurumlar, bu durumu destekleyici bir tutumla hareket ederek kenarda durdular.
Oyundaki sistemik tehditler daha küçük olsa da, finansal sistem ekonomiyi gereksiz risklere maruz bırakan piyasa kazalarına karşı savunmasız. esasen, sistem bu yıl üç kazaya yakın yol aldı: tahvil faizlerindeki sert ve ani Ocak dalgalanması; Şubat ayındaki GameStop’a odaklı perakende yatırımcı isyanı ve az bilinen bir aile ofisi Archegos’un Mart ayında bankalara verdiği 10 milyar dolarlık ziyan.
Her üç durumda da, finansal sistemdeki riskler kriz tedbire tedbirlerinden fazla bahtla denetim altına alındı. Süreksiz bir bozulmanın kalıcı olabileceğine dair rastgele bir ispata sahip olmayan piyasalar merkez bankalarının likidite sağlamasını teşvik eden muazzam risk alma devam etti.
Buna kimi yatırımcılar tarafınca büyük bir fırsatçı pozisyonlandırma dilimi eşlik etti – hedge fon yöneticisi Leon Cooperman’ın “tamamen yatırım yapan bir ayı” olduğuna dair zekice söz edilen müşahedesi durumu özetleyen uygun bir yaklaşım.
bir daha de bu yakın vakitli kazaların şoförleri göz gerisi edilmemeli. her neyse ki, merkez bankacılığı topluluğu enflasyonun yanı sıra finansal istikrarsızlığı konusunda da uyanıyor.
Her zamanki üzere, İngiltere Merkez Bankası, nicel gevşeme programı kapsamındaki varlıkların “alımlarına devam edilmesinin” artık bir ölçü yavaşlayabileceğine dair son açıklamasıyla değişime liderlik edenler içinde yer alıyor. Bu, faiz oranlarının ileride bir vakitte artırılacağına dair birinci konan işaret olarak kıymetli.
Avrupa Merkez Bankası (ECB) ise geçen hafta piyasalarda “dikkate kıymet bir coşku” ihtarında bulundu ve mümkün olmadığı düşünülen bir durumun mümkünlüğünün arttığına dair evvelki küçük işaretlerine yeni ek yaptı: ECB’nin miktarsal genişlemeyi Fed’dilk evvel azaltma (tapering) mümkünlüğü.
Fed yetkilileri, enflasyon kaygılarını reddeden ve merkez bankasının azaltma “düşünmediğini” bir dahaleyen ortak açıklamalarını neredeyse üniversal bir bağlılıkla benimsemişti. Fakat geçen hafta yayınlanan Fed siyaset toplantı tutanakları, kimi yetkililerin “yaklaşan toplantılarda” kelam konusu mümkünlük hakkında konuşmak istediğini gösteriyordu.
Güzel haber Fed artık 2007-08’de yaptığı yanılgıya misal bir siyaset kusuru mümkünlüğünü azaltmaya yardımcı olacak bir siyaset düzeltmesine başlamayı düşünebileceği.
Daha az âlâ haber olanı ise, tutanakların Fed’in siyaset belirleme komitesinden yalnızca birkaç üyenin bu bakış açısına sahip olduğu ve liderin da bu küme içinde olmadığı. ötürüsıyla vakit çizelgesi belgisiz ve açık uçlu. Piyasaların bu duruma epey az ilgi göstermiş bulunmasına şaşmamalı.
aslına bakarsan epey uzun mühlet bekleyen Fed, bilhassa de şu anda iktisattaki salgınla ilgili yapısal değişikliklere uygun olmayan “yeni bir para siyaseti çerçevesine” rehin olduğu için sıkıntı bir siyaset tercihi ile karşı karşıya.
Bu niçinle, karar ikiz riskler içermekte: piyasa oynaklığı ve Fed’in güvenilirliğini kaybetmesi. bir daha de dogmatik olarak geriye dönük bir siyaset duruşuna tutunma alternatifi epeyce daha büyük ziyan yaratma potansiyeline sahip.
Yatırımcılar, likidite dalgasında sörf yapmaya devam etmek yerine Fed’i karar vermeye teşvik etmeli. Global Finansal Krizde bankaların tecrübelerinden faydalanarak daha büyük bir siyaset kusurunun varlık kıymetlerine, piyasaların işleyişine ve ekonomik ve toplumsal refaha vereceği büyük ziyan riskine odaklanarak daha kısa vadeli rahatsızlık riskini göze almak daha güzeldir.
FT
olağan olarak, beklenen bir dönüm noktası öncesinde riski azaltmak ihtiyatlıydı? Yanıt “hayır” olarak geldi. Bankanın stratejisini değiştirmedilk evvel piyasaların döndüğüne dair “kesin kanıtlara” muhtaçlığı vardı. Sonuçta, çekim noktalarını vakit içindemak sıkıntı, rakiplerin de epey fazla riski vardı, banka kısa vadeli düşük performans korkusu yaşamaktaydı ve yetkililer rastgele bir alarm zili çalmıyorlardı. Olayın sonunda bankanın 2008 mali krizinde kurtarılması gerekti.
Bugün, bu kurum (farklı bir yönetici ile) daha düzgün sermayelendirilmiş ve risk almada daha hesaplı. Lakin oyundaki zihniyet ve risk davranışı ortadan kalkmadı. Büyümeleri ve değişimleri banka dışı tarafta oldu. Dahası, fazlaca yakın vakte kadar, merkez bankaları ve öteki düzenleyici kurumlar, bu durumu destekleyici bir tutumla hareket ederek kenarda durdular.
Oyundaki sistemik tehditler daha küçük olsa da, finansal sistem ekonomiyi gereksiz risklere maruz bırakan piyasa kazalarına karşı savunmasız. esasen, sistem bu yıl üç kazaya yakın yol aldı: tahvil faizlerindeki sert ve ani Ocak dalgalanması; Şubat ayındaki GameStop’a odaklı perakende yatırımcı isyanı ve az bilinen bir aile ofisi Archegos’un Mart ayında bankalara verdiği 10 milyar dolarlık ziyan.
Her üç durumda da, finansal sistemdeki riskler kriz tedbire tedbirlerinden fazla bahtla denetim altına alındı. Süreksiz bir bozulmanın kalıcı olabileceğine dair rastgele bir ispata sahip olmayan piyasalar merkez bankalarının likidite sağlamasını teşvik eden muazzam risk alma devam etti.
Buna kimi yatırımcılar tarafınca büyük bir fırsatçı pozisyonlandırma dilimi eşlik etti – hedge fon yöneticisi Leon Cooperman’ın “tamamen yatırım yapan bir ayı” olduğuna dair zekice söz edilen müşahedesi durumu özetleyen uygun bir yaklaşım.
bir daha de bu yakın vakitli kazaların şoförleri göz gerisi edilmemeli. her neyse ki, merkez bankacılığı topluluğu enflasyonun yanı sıra finansal istikrarsızlığı konusunda da uyanıyor.
Her zamanki üzere, İngiltere Merkez Bankası, nicel gevşeme programı kapsamındaki varlıkların “alımlarına devam edilmesinin” artık bir ölçü yavaşlayabileceğine dair son açıklamasıyla değişime liderlik edenler içinde yer alıyor. Bu, faiz oranlarının ileride bir vakitte artırılacağına dair birinci konan işaret olarak kıymetli.
Avrupa Merkez Bankası (ECB) ise geçen hafta piyasalarda “dikkate kıymet bir coşku” ihtarında bulundu ve mümkün olmadığı düşünülen bir durumun mümkünlüğünün arttığına dair evvelki küçük işaretlerine yeni ek yaptı: ECB’nin miktarsal genişlemeyi Fed’dilk evvel azaltma (tapering) mümkünlüğü.
Fed yetkilileri, enflasyon kaygılarını reddeden ve merkez bankasının azaltma “düşünmediğini” bir dahaleyen ortak açıklamalarını neredeyse üniversal bir bağlılıkla benimsemişti. Fakat geçen hafta yayınlanan Fed siyaset toplantı tutanakları, kimi yetkililerin “yaklaşan toplantılarda” kelam konusu mümkünlük hakkında konuşmak istediğini gösteriyordu.
Güzel haber Fed artık 2007-08’de yaptığı yanılgıya misal bir siyaset kusuru mümkünlüğünü azaltmaya yardımcı olacak bir siyaset düzeltmesine başlamayı düşünebileceği.
Daha az âlâ haber olanı ise, tutanakların Fed’in siyaset belirleme komitesinden yalnızca birkaç üyenin bu bakış açısına sahip olduğu ve liderin da bu küme içinde olmadığı. ötürüsıyla vakit çizelgesi belgisiz ve açık uçlu. Piyasaların bu duruma epey az ilgi göstermiş bulunmasına şaşmamalı.
aslına bakarsan epey uzun mühlet bekleyen Fed, bilhassa de şu anda iktisattaki salgınla ilgili yapısal değişikliklere uygun olmayan “yeni bir para siyaseti çerçevesine” rehin olduğu için sıkıntı bir siyaset tercihi ile karşı karşıya.
Bu niçinle, karar ikiz riskler içermekte: piyasa oynaklığı ve Fed’in güvenilirliğini kaybetmesi. bir daha de dogmatik olarak geriye dönük bir siyaset duruşuna tutunma alternatifi epeyce daha büyük ziyan yaratma potansiyeline sahip.
Yatırımcılar, likidite dalgasında sörf yapmaya devam etmek yerine Fed’i karar vermeye teşvik etmeli. Global Finansal Krizde bankaların tecrübelerinden faydalanarak daha büyük bir siyaset kusurunun varlık kıymetlerine, piyasaların işleyişine ve ekonomik ve toplumsal refaha vereceği büyük ziyan riskine odaklanarak daha kısa vadeli rahatsızlık riskini göze almak daha güzeldir.
FT