Kitap tutkusu, aspergerli Muhammed İhsan’a farklı bir dünyanın kapılarını araladı

Yunus

New member
Kitaplara olan ilgisi, tarihe olan merakı ve kuvvetli hafızası ile dikkati çeken 20 yaşındaki asperger sendromlu Muhammed İhsan Sönmez, aile, okul ve toplumsal etraftan verilen dayanaklar yardımıyla, aspergerli bireylerin kendilerini nasıl geliştirebileceğini, toplumda bir birey olarak var olabileceklerini gözler önüne seriyor.

İstanbul’da 13 Ekim 2000’de dünyaya gelen Muhammed İhsan’daki farklılıklar 2,5 yaşına geldiğinde ailesinin dikkatini çekti. Seslendiklerinde reaksiyon vermemesi, konutun önünden geçen trene her seferinde bakması, çamaşır makinesinin dönüşünü dikkatle izlemesi ve yine eden hareketlerde bulunmasından şüphelenen aile, Muhammed İhsan’ı çocuk ve ergen psikiyatrisi uzmanına götürdü ve otizm teşhisi konuldu.

Bundan daha sonraki süreçte hayata daima bir imtihan olarak bakan aile, mesleklerini de bir kenara bırakarak hayatlarını Muhammed İhsan’ın gelişmenine adadı. Muhammed İhsan, anne ve babasının takviyesiyle otizmden, asperger sendromuna geçiş yaptı.

Muhammed İhsan’ın bu süreçte kendisini geliştirmesindeki en değerli katkıyı kitaba olan ilgisi sağladı. Günün 4-5 saatine kitapları sığdıran Muhammed İhsan, bilhassa tarih kitaplarına büyük ilgi duyuyor. Aspergerin sağladığı avantajla da okuduğunu, gördüğünü asla unutmuyor. Bilgisayar üzere bir beyne sahip olan Muhammed İhsan, kentler ortası geçtiği yolların, ilçelerin isimlerini, birbirlerine olan uzaklıklarını navigasyon üzere ezbere söyleyebiliyor.

Mezun olduğu TOKİ Aliya İzzetbegoviç Anadolu İmam Hatip Lisesi’nin kütüphanesinde çalışmaya başlayan Muhammed İhsan, ailesinin takviyesiyle faal olarak toplumsal ömrün ortasında yer alıyor.

“Aspergerli çocukları boş görmemek lazım”

AA muhabirine konuşan Muhammed İhsan Sönmez, en hayli toplumun otizmli çocuklara yaklaşımından yakınıyor.

Sönmez, “Aspergerli çocukları boş görmemek lazım. Zeki öğrenciler var. Bunlardan faydalanılması lazım. Amerika’da, Avrupa’da, Rusya’da, Çin’de aspergerlileri muhakkak düzeylere getirdiler. Türkiye de bununla ilgili bir şeyler yapmalı. Bir şeyler kurmalı. Bu çocukların başarısı keşfedilip, kazanılmalılar.” diye konuştu.

Eğitim hayatında kendisinin de birtakım zorluklar yaşadığını belirten Muhammed İhsan, “Bu yüzden takıntılarım oldu. Moralim bozuldu bir orta. Aspergerli çocuklara hürmet etmek, onları bilinçlendirmek lazım. Yalnızca aspergerli değil, down sendromlu, otizmli, göz rahatsızlığı ve bipolar hastalığı olanları da…” dedi.

Kendisini geliştirmek için tarih alanında okumalarını arttırdığını, kitap okumaya daha fazla kıymet verdiğini anlatan Muhammed İhsan, bilhassa Fatih Sultan Mehmed, Yavuz Sultan Selim ve Yasal Sultan Süleyman periyotlarına ait okumayı fazlaca sevdiğini lisana getirdi.

Halil İnalcık, Mehmet Genç, Mehmet İpşirli, İlber Ortaylı, Feridun Emecan, Erhan Afyoncu, Murat Bardakçı’nın kitaplarını da sık sık okuduğunu belirten Sönmez, “Coğrafya, İlmihal, Peygamber Efendimizin hayatını öğrenmek, dini bilgimi arttırmak, Kur’an-ı Kerim’de ilerlemek bundan daha sonraki hedeflerim. Otizmli çocuklara konferans vermek ve onların da tarih konunda bilinçlendirilmesini istiyorum. Otizmli çocukları konuta kapatmamak, onları kazanmak, kurtarmak lazım.” diye konuştu.

Mezun olduğu TOKİ Aliya İzzetbegoviç Anadolu İmam Hatip Lisesi’nin kütüphanesinde çalışmaktan duyduğu memnuniyeti lisana getiren Sönmez, kütüphanede kitapların sistemini sağlamaya çalıştığını ve boş vaktinde kitap bol ölçüde okuduğunu tabir etti.

“Rabb’imin bize gönderdiği bu özel ikramdan dolayı epeyce mutluyuz”

Otizmli çocukların ebeveynlerinin büyük bir imtihanda olduğunu düşünen baba Mehmet Sönmez, “Bu zorluk, özel evlatlara sahip oldukları için değil, çevresel şartlardan ve ömrün her alanında bunu hissediyorsunuz. Otizmli olan çocukların aileleri açısından epeyce büyük bir kasvet var Türkiye’de ve dünyada.” dedi.

Otizmin ne olduğunu bilmezken, oğlu Muhammed İhsan ile bu alanda yayınlanmış kitapları okumaya başladıklarını anlatan Sönmez, doktora çalışmasından daha fazla İngilizce yayımlanmış otizm kitapları okuduğunu, bu hastalığın niye kaynaklandığını öğrenmeye çalıştıklarını söylemiş oldu.

Mehmet Sönmez, “Benim daima söylemiş olduğim bir şey vardı; evladım, cennetimin anahtarı. Muhammed İhsan yardımıyla hayata, çocuklara farklı bakmayı öğrendik. İnsanların otizmli çocuklara nasıl baktığını da gördük. Bizim önemli bir imtikadınızdı. Fakat Rabb’imin bize gönderdiği bu özel armağandan dolayı epeyce memnunuz. niye benim başıma geldi üzere bir yaklaşımımız katiyetle yok. Âlâ ki bizim evladımız Muhammed İhsan, yeterli ki onun anne babasıyız diye düşünüyoruz.” dedi.

“Otizmli çocukların Allah’ın gönderdiği özel ikramlar olduğunu düşünelim”

Akademik hayatındaki muvaffakiyetler ötürüsıyla gerek siyasi otoritelerce gerekse sivil toplum kuruluşlarınca aranan bir kişi olduğunu, esnaf bir ailenin çocuğu olduğu için ticari hayatta da yeterli olduğunu lisana getiren Sönmez, kelamlarına şöyleki devam etti:

“Birden ne oldum meczubu olabilirsiniz hayatta. Şunu düşünüyorum Muhammed İhsan hayatıma gelmedilk evvel, ben dayanılmaz bir biçimde koşuyordum lakin altımda kum vardı. İlahi adalet geldi o kumun altına su döktü ve benim ayağım patinaj yapmaya kalktı. Ben o patinajda durdum ve ‘Ben neredeyim?’ sorusunu sordum. daha sonrasında akademik manadaki çalışmalarımı bir kenara koydum, entelektüel bir uğraş olarak devam etti kitap okuma, algılama ve sorgulama benim için. O niçinle ben ve eşim hayatımızı Muhammed İhsan üzerine kurguladık ve biroldukça hırslı olan şeylerden kendimizi azat ettik. Muhammed İhsan benim hırsımı törpüledi. Bunun için kendisine bu manada minnettarım.

Otizmli çocukların anne-babalar için meşakkat yahut bir bela olduğunu düşünmeyelim, Allah’ın gönderdiği özel armağanlar olduğunu düşünelim. Otizmli bir bireyin ebeveyninin hayatta fazlaca büyük zahmetlere maruz kaldığını ve onlara dayanak olacak çalışmaların yapılması gerektiğini düşünüyorum. Onların da ruhsal dayanağa muhtaçlığı olduğunu düşünüyorum. Her şeyi devletten bekleyemeyiz fakat devletin de yapması gereken epey şey olduğunu düşünüyorum.”


“Alay edenler kendisiyle arkadaşlık kursun diye gülmek zorunda kalıyordu”

Eğitim ömründe yaşadıkları konusunda yaralı olduklarını lisana getiren Sönmez, şunları anlattı:

“Muhammed İhsan’ı 4 yaşında anaokuluna götürdüğümüzde, ebeveynlerin çocuklarını uzaklaştırmaya çalıştığını gördük. Anaokulundaki öğretmen epeyce düzgün bir öğretmendi, ‘Muhammed İhsan’ı göndermeyeceğim’ diye halini koydu. İlkokula başladığında öğretmeni ‘Ne yapalım, bahtım, çekeceğim’ dedi. bu biçimde bir öğretmen karşısında bütün modunuz düşüyor. Zira çocuğunuza bir şey vermekten fazla, ‘Bu da benim kaderimmiş’ kanısındaydı. Türkiye’de kaynaştırma öğrencileriyle ilgili yaklaşım bu. O sene Muhammed İhsan bir söz öğrenmedi.

2. sınıfta kaydını diğer bir okula aldık. Oradaki öğretmeni sağ olsun ilkokul 1. ve 2. sınıfı kaynaştırma öğrencisi olarak okuttu. Öğretmenlerin ve müdürün, otizm yahut aspergerli çocuklara olan ilgisi, onun farkındalığını öteki öğrencilere göstermesi, ömrümüzde epey ilerleme kaydetmemizi sağladı. Muhammed İhsan ile alay edenler, hızına vuranlar… Muhammed İhsan kendisiyle arkadaşlık kursunlar diye gülmek zorunda kalıyordu. Biz bunları yaşayarak bugünlere geldik. Bir sürü ebeveyn bunları hayatıştır.”


Eğitim sisteminde en büyük sorunun, eğitimcilerin bu bahisteki eğitimsizliği olduğuna değinen Sönmez, her insanın kısır bakış açısıyla olaya yaklaştığını tabir etti.

“Günümüzde en büyük sorun ‘hiperaktif” denmesi”

Muhammed İhsan’ın yaşı ilerlediğinde tarihe olan ilgisinin arttığını, yüzlerce sayfa kitap okur hale geldiğini, liseye gittiği senelerda iki günde bir kitap bitirdiğini anlatan Sönmez, “Muhammed İhsan o denli bir duruma geldi ki okulunun konferans salonunda bir hafta 2. Abdülhamit periyodu, bir hafta Avusturya-Macaristan devri, bir hafta Yasal Sultan Süleyman periyodunu elinde kağıt, bilgisayar olmadan anlatıyordu. Bu durum, Muhammed İhsan’ın özgüvenini artırdı.” dedi.

Otizm ile ilgili günümüzde en büyük sorunun, çocuklar biraz yaramaz olunca “hiperaktif” denmesi olduğunu vurgulayan Mehmet Sönmez, “Hayır hiperaktif değildir tahminen de. En ufak bir durumda ‘hiperaktif’ deyip bir kavramın içine sokup işi çözmeyin. Tahminen disleksidir, tahminen bipolardır, borderlinedır. Ebeveynler, akademik meslek, para, makam, mevki için sarf ettikleri çabayı, evlatları için sarf etsinler. Evlatlarını tanısınlar zira bu biçimde bir tanıma aileye huzur getirir.” dedi.

Muhammed İhsan’ın üniversite imtihanına da girdiğini anlatan Sönmez, “Cumartesi günü yapılan imtihan muhakeme yeteneği gerektiriyor. Aspergerli yahut otizmli çocukların muhakeme yeteneği esasen zayıf. Pazar günü yapılan imtihan, bilgi imtihanı. Ülkemizde bu cins öğrencilere yönelik bir imtihan yapılır ve üniversiteye dahil edilirlerse 5 yıl daha hayatın ortasında tutulmuş olurlar. Yeteneklerine bakılırsa bir alan yaratılabilir. Üniversite diploması öteki bir renkte verilebilir.” teklifinde bulundu.

KAYNAK: AA
 
Üst