Tülay Demir Oktay, SABAH’a “Bu kitap Diyarbakır annelerinin sesini tüm dünyaya duyurmak için yazdığım bir kitap. PKK terör örgütünün gerçek yüzü, yurt haricinde pek fazla bilinmiyor. Ayrıyeten HDP’nin bu gençlerin kaçırılmasına aracı olduğunu ortaya koyuyor kitap. Gençlik merkezleri ismi altında foklör, müzik üzere kültürel çalışmalar yaptıklarını sav ettikleri yerlerde bu gençleri tuzağa düşürüyorlar” dedi.
Her şey 3 yıl evvel, tüm Türkiye’nin ‘Hacire Anne’ olarak tanıdığı acılı bir annenin isyanıyla başladı. Hacire Anne, elinde bir çekiçle HDP Diyarbakır Vilayet Binası’nın camlarını tuzla buz etti, akabinde, ‘Çocuğumu almadan buradan hiç bir yere ayrılmıyorum!” diyerek kapı önünde oturma aksiyonu başlattı. Diyarbakır annelerinden biri de kanser hastası Ayşegül Biçer. Oğlu Mustafa için günlerce evlat nöbetindeydi.
İşte, ‘Annemin Sesi’ yapıtından, PKK’nın elinden kaçmayı başaran Ayşegül Anne’nin oğlu Mustafa’nın acı öyküsü ve örgütün iç yüzü:
*bu biçimde 18’e yeni girdim. Rastgele onlara yazdım. Görüntülere aldandım. Benim kimlikteki fotoğrafımı istediler. Konuştuğum kişi Almanya’da olan diğer bir bireye aktardı. Almanya’daki de diğer birine. Şifreli konuşuyorlardı. daha sonra ‘Urfa’ya gel’ diye ileti geldi. 16 Kasım 2018 tarihinde konuttan çıktım. Urfa’ya gittim. İki Arap geldi bir de korucu başı. Birinci gece iki kaçakçıyla birlikte huduttan geçmeye çalıştık. Korucu başının meskenine gittiğimizde ‘beni konuta gönderin. Benim annem hasta. Ben yanlış yaptım, hislerime yenildim. Geri dönmek istiyorum, beni geri gönderin’ dedim. Artık dönemezsin, bitti’ dediler.
*Beni zorla götürdüler. ‘Devlet sana azap yapar, ajanlaştırır, tutuklar ‘dediler. O denli korkuttular ki gitmek zorunda kaldım. ‘Benim annem hasta beni geri gönderin’ diye yenidenladım. ‘Bizim arkadaşlarımız senin için kendilerini tehlikeye attılar, artık bu işin geri dönüşü yok’ dediler. Kobani’ye gittik.
* Araziyi tanımıyorum. Kaçsam yol bilmiyorum. Konuta gitmek istiyorum diye tutuklu da kaldım. Kaçmam için güvenmelerini kazanmam gerekiyordu. Günler geçti, araziyi tanıdım. Örgütten istihbarat güçleri hudut sınırında dolaşıyor, keskin nişancılar var. Onlara ‘kim kaçarsa öldürün, yaralı getirmeyin, kabul etmiyoruz, öldrürün’ diyorlar.
*Grubunuzda Türkiye’den de beşerler vardı. Tabur kumandanı küme kumandanı Türkiye’dendi. bu biçimde Kobani cehpe hattındaydık. Orta otomatik branş eğitimine gittim. Roketatarlar, suikast eğitimi gördüm. Keskin nişancı eğitimi aldım. Her vakit kaçmak istiyordum ancak sabrettim.
*İçtima sırasındaydık. Örgütün kumandanları izlesin diye Türk kanalları hürü. O karargahta olan biri geldi, senin fotoğrafını televizyonda gördüm. annen orada dedi. daha sonra beni çağırdılar ‘annen televizyonda senin de çıkman lazım’ dediler. ‘Çıkmak istemiyorum, ben konuta gitmek istiyorum’ dedim. ‘Örgütün talimatlarını dinlemezsen hatadır, tutuklanırsın’ dediler. Mecburen kabul etmek zorunda kaldım. Bana bir kağıt yazdılar, iki gün o kağıdı ezberledim. Zorla görüntü çekildi.
*Kaçmadan 18 gün evvel kırsala geçtim. Kırsalda araziyi tanırsan kaçması daha kolay. Kaçarken yakalanırsan ajansın diyorlar. Kimilerini infaz ediyorlar, kimilerini tutukluyorlar, ömür uzunluğu mahpusa atıyorlar. Yani her türlü şeyi yapıyorlar.
BAYANLARA TECAVÜZ EDİP GEBE BIRAKIYORLAR
*Örgüt ortasında o kadar kirli şey gödüm ki. Gebe kalan bayanları gördüm, bağa girenleri gördüm. Bu gebe kalan bayanlar annedir. Çocuk doğduktan daha sonra direkt annesinden alıp Mahmur kampına gönderiyorlardı. Anneyle babayı da ayırıp öteki yere gönderiyorlardı. aslına bakarsan meskene gitmek itiyorum. O sıkıntıyı görür görmez de dedim ki ‘ölsem bile ben konuta geri dönüp bu gerçekleri tüm insanlara anlatacağım.’
*Tecavüze uğrayan bayanlar, gebe kalan bayanların çocuklarının ellerinden alınması, örgüt idaresiyle bağa girenler. Biri Irak’ta peşmergelerin yanındayken Murat Karayılan’ın korumalığını yapmış, ‘onun bayanlarla ilgiye girdiğini gördüm’ diyor. Adam bayan düşkünüdür. Irak’a geçmedilk evvel biri vardı. 16 yaşında gebeydi. İnsan şoka giriyor.
BİR KIZ SEVDİM AYIRDILAR
* Bayana kırmızı çizgi diyorlar fakat zorla tecavüz ediyorlar. Bilhassa bu mevzu benim hayli zoruma gitti. Bayana özgürlük diyorsun yanındaki çocuklara tecavüz ediyorsun. Örgütün hapishanaleri yalnızca birbirini sevmiş diye kalan bayan ve erkeklerle dolu. Örgütte teğin sevmek bile yasak, seni direkt tutuklayıp infaz ederler. Benim de başıma geldi. Kız Afrin’dendi. Ben de ‘sevmek hataysa tutuklayın’ dedim. Kız da beni sevdi lakin bırakmadılar. Beni eğitime gönderdiler. 2020 yılının ikinci ayı falandı. En büyük hayal kırıklılığıma orada uğradım esasen.
YEMEK YEMEYELİM DİYE NESİL TAKIYORLAR
*Oraya kimileri HDP aracılığıyla katılmış, artık pişman. Yemek yemememiz için nesil takıyorlar. O neslin ismi Kürtçe şurtuk fakat Türkçesini bilmiyorum. Çıkarması yasak. Ben artık konutta bile fazlaca yemek yiyemiyorum. Yavaş yavaş kendimi alıştırıyorum. Gece yattığım vakit hayaller görüyorum. Savaş ortasındayım, patlamalar oluyor.
*Orada uyumak epey sıkıntı. Barış Pınarı Harekatı vaktinde ayakkabılarımız ayağımızda silah elimizde, şarjör yeleği üzerimizde, bu biçimde hava da soğuktu dışarıda, ağaçların altında yatıyoruz. Sabaha kadar titriyoruz. Gece 6-7 saat nöbet, sabah 6-7 saat nöbet
*Kendi imkanlarımla kaçtım. Türkiye’de 6 gün gözaltında kaldım. 5 gün söz verdim. En hoş yemeği verdiler, fazlaca âlâ davrandılar. Aile Toplumsal Siyasetler Bakanlığı’ndan geldiler, bana iş imkanı vereceklerini söylemiş olduler.Ben ‘teslim oldum lakin tutuklanırım’ dedim. Örgüt ortasında kaçmak isteyenler de bu ceza konusunda epey korkuyorlar. Beşerler gerçeği bilse hayli kişi kaçar.
DİYARBAKIR’IN KOKUSU BİLE ÖTEKİ
*Diyarbakır’a geldiğimde gece 03.00’tü Kokusu bile öteki geldi. Kendi memleketimi 3 yıldan daha sonra gördüm. Devletin gücüne her vakit inanıyorum. Bugüne kadar ailemi üzdüm.
Örgütte anlatılan hiç bir şey gerçek değildir. Özenen gençler aldanmyın. Bilhassa internette örgütün sayfalarından uzak durun. Bayan kılığına girer, onları maksat alırlar, aileyi tehdit ederler.
2. ÖYKÜ
Maide Anne (Türemiş) ise PKK tarafınca kaçırılan kızı Nilüfer’in peşinde. Berlin’de Nilüfer gencecik bir kızdı. Kolej bitince hukuk okumak, hakim olmak istiyordu. Yanlış arkadaşlıklar onu dağa savurdu. Berlin’de onu yavaş yavaş içine çeken dernek PKK’ya uzanan yolun birinci taşı oldu.
Folklor merakıyla adım attığı o dernekten bir terör örgütü üyesi olarak çıktı. Anne Maide Türemiş, kızı kaybolduğundan bu yana hem terör yandaşlarıyla tıpkı vakitte Alman bürokrasisiyle mücedele ediyor bir yandan da yakalandığı kanser hastalığı ile İşte yaşadıkları:
*1997’de evlenip Almanya’ya gittim. İki çocuğum vardı. Hele Nilüfer sık sık ateşlenirdi. Birden fazla vakit kortizon almak zorunda kalılırdı Beş kuruş etmez beşerler gelip beynine girdi çocuğumun ikna ettiler alıp götürdüler. 16 yaşında bir kız ile tanıştı. Ailesi falan daima derneğe giden bir kızmış. Dernek falan deniyor evvel ‘gel folklöre başlayalım’diyorlar, kabul ediyor. Buraya gittikten daha sonra Nilüfer değişmeye başladı. Kızım siyasetle hiç ilgilenmezken ilgilenir oldu. Kızımla uğraş ettim o derneğe gitmemesi için hatta derneğe gittim ‘çocuğumun üzerinden elinizi çekin, onu rahat bırakın’ dedim. 19’una kadar sürdü. 3 yıl boyunca ince ince işlediler. Okula gidiyorum diye çıktı 19 yaşındaydı artık 21. tekrar gelmedi.
*PKK’lılar aileleri yatıştırıyor. Diyorlar ki ‘Sesinizi çıkarmayın çocuğunuz gitti lakin geri gelecek’ Ortadan aylar, yıllar geçiyor bu kez ailelere ‘Sesinizi çıkarırsanız çocuğunuzun ölüsünü bile bakılırsamezsiniz’ diyorlar.
Her şey 3 yıl evvel, tüm Türkiye’nin ‘Hacire Anne’ olarak tanıdığı acılı bir annenin isyanıyla başladı. Hacire Anne, elinde bir çekiçle HDP Diyarbakır Vilayet Binası’nın camlarını tuzla buz etti, akabinde, ‘Çocuğumu almadan buradan hiç bir yere ayrılmıyorum!” diyerek kapı önünde oturma aksiyonu başlattı. Diyarbakır annelerinden biri de kanser hastası Ayşegül Biçer. Oğlu Mustafa için günlerce evlat nöbetindeydi.
İşte, ‘Annemin Sesi’ yapıtından, PKK’nın elinden kaçmayı başaran Ayşegül Anne’nin oğlu Mustafa’nın acı öyküsü ve örgütün iç yüzü:
*bu biçimde 18’e yeni girdim. Rastgele onlara yazdım. Görüntülere aldandım. Benim kimlikteki fotoğrafımı istediler. Konuştuğum kişi Almanya’da olan diğer bir bireye aktardı. Almanya’daki de diğer birine. Şifreli konuşuyorlardı. daha sonra ‘Urfa’ya gel’ diye ileti geldi. 16 Kasım 2018 tarihinde konuttan çıktım. Urfa’ya gittim. İki Arap geldi bir de korucu başı. Birinci gece iki kaçakçıyla birlikte huduttan geçmeye çalıştık. Korucu başının meskenine gittiğimizde ‘beni konuta gönderin. Benim annem hasta. Ben yanlış yaptım, hislerime yenildim. Geri dönmek istiyorum, beni geri gönderin’ dedim. Artık dönemezsin, bitti’ dediler.
*Beni zorla götürdüler. ‘Devlet sana azap yapar, ajanlaştırır, tutuklar ‘dediler. O denli korkuttular ki gitmek zorunda kaldım. ‘Benim annem hasta beni geri gönderin’ diye yenidenladım. ‘Bizim arkadaşlarımız senin için kendilerini tehlikeye attılar, artık bu işin geri dönüşü yok’ dediler. Kobani’ye gittik.
* Araziyi tanımıyorum. Kaçsam yol bilmiyorum. Konuta gitmek istiyorum diye tutuklu da kaldım. Kaçmam için güvenmelerini kazanmam gerekiyordu. Günler geçti, araziyi tanıdım. Örgütten istihbarat güçleri hudut sınırında dolaşıyor, keskin nişancılar var. Onlara ‘kim kaçarsa öldürün, yaralı getirmeyin, kabul etmiyoruz, öldrürün’ diyorlar.
*Grubunuzda Türkiye’den de beşerler vardı. Tabur kumandanı küme kumandanı Türkiye’dendi. bu biçimde Kobani cehpe hattındaydık. Orta otomatik branş eğitimine gittim. Roketatarlar, suikast eğitimi gördüm. Keskin nişancı eğitimi aldım. Her vakit kaçmak istiyordum ancak sabrettim.
*İçtima sırasındaydık. Örgütün kumandanları izlesin diye Türk kanalları hürü. O karargahta olan biri geldi, senin fotoğrafını televizyonda gördüm. annen orada dedi. daha sonra beni çağırdılar ‘annen televizyonda senin de çıkman lazım’ dediler. ‘Çıkmak istemiyorum, ben konuta gitmek istiyorum’ dedim. ‘Örgütün talimatlarını dinlemezsen hatadır, tutuklanırsın’ dediler. Mecburen kabul etmek zorunda kaldım. Bana bir kağıt yazdılar, iki gün o kağıdı ezberledim. Zorla görüntü çekildi.
*Kaçmadan 18 gün evvel kırsala geçtim. Kırsalda araziyi tanırsan kaçması daha kolay. Kaçarken yakalanırsan ajansın diyorlar. Kimilerini infaz ediyorlar, kimilerini tutukluyorlar, ömür uzunluğu mahpusa atıyorlar. Yani her türlü şeyi yapıyorlar.
BAYANLARA TECAVÜZ EDİP GEBE BIRAKIYORLAR
*Örgüt ortasında o kadar kirli şey gödüm ki. Gebe kalan bayanları gördüm, bağa girenleri gördüm. Bu gebe kalan bayanlar annedir. Çocuk doğduktan daha sonra direkt annesinden alıp Mahmur kampına gönderiyorlardı. Anneyle babayı da ayırıp öteki yere gönderiyorlardı. aslına bakarsan meskene gitmek itiyorum. O sıkıntıyı görür görmez de dedim ki ‘ölsem bile ben konuta geri dönüp bu gerçekleri tüm insanlara anlatacağım.’
*Tecavüze uğrayan bayanlar, gebe kalan bayanların çocuklarının ellerinden alınması, örgüt idaresiyle bağa girenler. Biri Irak’ta peşmergelerin yanındayken Murat Karayılan’ın korumalığını yapmış, ‘onun bayanlarla ilgiye girdiğini gördüm’ diyor. Adam bayan düşkünüdür. Irak’a geçmedilk evvel biri vardı. 16 yaşında gebeydi. İnsan şoka giriyor.
BİR KIZ SEVDİM AYIRDILAR
* Bayana kırmızı çizgi diyorlar fakat zorla tecavüz ediyorlar. Bilhassa bu mevzu benim hayli zoruma gitti. Bayana özgürlük diyorsun yanındaki çocuklara tecavüz ediyorsun. Örgütün hapishanaleri yalnızca birbirini sevmiş diye kalan bayan ve erkeklerle dolu. Örgütte teğin sevmek bile yasak, seni direkt tutuklayıp infaz ederler. Benim de başıma geldi. Kız Afrin’dendi. Ben de ‘sevmek hataysa tutuklayın’ dedim. Kız da beni sevdi lakin bırakmadılar. Beni eğitime gönderdiler. 2020 yılının ikinci ayı falandı. En büyük hayal kırıklılığıma orada uğradım esasen.
YEMEK YEMEYELİM DİYE NESİL TAKIYORLAR
*Oraya kimileri HDP aracılığıyla katılmış, artık pişman. Yemek yemememiz için nesil takıyorlar. O neslin ismi Kürtçe şurtuk fakat Türkçesini bilmiyorum. Çıkarması yasak. Ben artık konutta bile fazlaca yemek yiyemiyorum. Yavaş yavaş kendimi alıştırıyorum. Gece yattığım vakit hayaller görüyorum. Savaş ortasındayım, patlamalar oluyor.
*Orada uyumak epey sıkıntı. Barış Pınarı Harekatı vaktinde ayakkabılarımız ayağımızda silah elimizde, şarjör yeleği üzerimizde, bu biçimde hava da soğuktu dışarıda, ağaçların altında yatıyoruz. Sabaha kadar titriyoruz. Gece 6-7 saat nöbet, sabah 6-7 saat nöbet
*Kendi imkanlarımla kaçtım. Türkiye’de 6 gün gözaltında kaldım. 5 gün söz verdim. En hoş yemeği verdiler, fazlaca âlâ davrandılar. Aile Toplumsal Siyasetler Bakanlığı’ndan geldiler, bana iş imkanı vereceklerini söylemiş olduler.Ben ‘teslim oldum lakin tutuklanırım’ dedim. Örgüt ortasında kaçmak isteyenler de bu ceza konusunda epey korkuyorlar. Beşerler gerçeği bilse hayli kişi kaçar.
DİYARBAKIR’IN KOKUSU BİLE ÖTEKİ
*Diyarbakır’a geldiğimde gece 03.00’tü Kokusu bile öteki geldi. Kendi memleketimi 3 yıldan daha sonra gördüm. Devletin gücüne her vakit inanıyorum. Bugüne kadar ailemi üzdüm.
Örgütte anlatılan hiç bir şey gerçek değildir. Özenen gençler aldanmyın. Bilhassa internette örgütün sayfalarından uzak durun. Bayan kılığına girer, onları maksat alırlar, aileyi tehdit ederler.
2. ÖYKÜ
Maide Anne (Türemiş) ise PKK tarafınca kaçırılan kızı Nilüfer’in peşinde. Berlin’de Nilüfer gencecik bir kızdı. Kolej bitince hukuk okumak, hakim olmak istiyordu. Yanlış arkadaşlıklar onu dağa savurdu. Berlin’de onu yavaş yavaş içine çeken dernek PKK’ya uzanan yolun birinci taşı oldu.
Folklor merakıyla adım attığı o dernekten bir terör örgütü üyesi olarak çıktı. Anne Maide Türemiş, kızı kaybolduğundan bu yana hem terör yandaşlarıyla tıpkı vakitte Alman bürokrasisiyle mücedele ediyor bir yandan da yakalandığı kanser hastalığı ile İşte yaşadıkları:
*1997’de evlenip Almanya’ya gittim. İki çocuğum vardı. Hele Nilüfer sık sık ateşlenirdi. Birden fazla vakit kortizon almak zorunda kalılırdı Beş kuruş etmez beşerler gelip beynine girdi çocuğumun ikna ettiler alıp götürdüler. 16 yaşında bir kız ile tanıştı. Ailesi falan daima derneğe giden bir kızmış. Dernek falan deniyor evvel ‘gel folklöre başlayalım’diyorlar, kabul ediyor. Buraya gittikten daha sonra Nilüfer değişmeye başladı. Kızım siyasetle hiç ilgilenmezken ilgilenir oldu. Kızımla uğraş ettim o derneğe gitmemesi için hatta derneğe gittim ‘çocuğumun üzerinden elinizi çekin, onu rahat bırakın’ dedim. 19’una kadar sürdü. 3 yıl boyunca ince ince işlediler. Okula gidiyorum diye çıktı 19 yaşındaydı artık 21. tekrar gelmedi.
*PKK’lılar aileleri yatıştırıyor. Diyorlar ki ‘Sesinizi çıkarmayın çocuğunuz gitti lakin geri gelecek’ Ortadan aylar, yıllar geçiyor bu kez ailelere ‘Sesinizi çıkarırsanız çocuğunuzun ölüsünü bile bakılırsamezsiniz’ diyorlar.