Rudi Völler'in aniden Dortmund Arena'nın arkasında göründüğü gece yarısında zaten sıkıydı. Bitişik stadyum Red Earth'in karanlığına yorum yapmadan Alman Futbol Derneği spor direktörü için şans yok. Völler yerleştirildi ve hermetik olarak çevrelendi. Völler, Dortmund Kettle'ı kendi tartışmasında not aldı. İyi ruh hali Rudi, Portekiz'in 4 Haziran'da Münih'teki Uluslar Ligi'nin yarı finalinde Alman milli takımının rakibi olacağını öğrenmişti. Ve İspanya ve Fransa'nın büyük güçlerinin, ertesi gün Stuttgart'ta Stuttgart'ta ikinci yarı finalleri oynayacağını.
“Harika bir şey, özellikle burada bizimle birlikte Almanya'da,” dedi Völler, heyecanlı ARD muhabirinin mikrofonu neredeyse burnuna ittiği gerçeğinden de rahatsız olmadı. Dürüst olmak gerekirse, Völler yaklaşan Final Four'u harika bir şey bulmakla kalmadı, aynı zamanda bir önceki akşamın olaylarını İtalya'ya karşı 3: 3'te kabul etti. İlkel Rudi-People's Jargon'da: “Son yıllarda oynadığımız en iyi yarısı.” İkinci yarısı 0: 3'ü kaybetti, ama iyi: “Bu yüzden ayaklarımızla biraz yerde kalıyoruz.” Völler her zaman yerçekimini korumayı severdi.
Joshua Kimmich'ten hızlı köşe bir aşağılama gibi
Roket adamı Julian Nagelsmann'ın kaldırmaya karşı hiçbir şeyi yok. Tıpkı ekibinin bunu bir buçuk boyunca mükemmelliğe yakın İtalyan titreme ayaklarına karşı “inanılmaz yakışıklı futbol” ile yaptığı gibi. Acımasız presleme, değişken saldırı varyasyonu, jilet ile dönüşümlü olarak, merkezden geçer, yarı savaşlarda yüksek nitelikli kombinasyon motor becerileri veya sadece dışarıdan kuşatma ile.
Joshua Kimmich tarafından yapılan bir köşede sona eren aşağılama, Jamal Musiala, İtalyan kaleci Gianluigi Donnarumma hala zekalarıyla mücadele ederken ve kale girişinin korunmasını ihmal ettiğinde topu mizahi bir şekilde ağa tanıtıyordu. Dipsiz bir yanak, bir hussar şakası. Zavallı Azzurri, başlarının bulunduğu uzun zamandır bilmiyordu. Almanlar onları Brewerbel gibi ezmişlerdi.
Ama, Oh Woe: Cesaret ışınları kolektif hırsızlığı takip etti. Hiçbir şey ev sahiplerini bıraktı. Birçok neden sunulan derinlikte analiz edilmelidir. Takım daha önce sonsuz forekking ile aşırı çıkmış mıydı? Nagelsmann, bir saat sonra Leon Goretzka ve Angelo Stiller ile bir saat sonra merkezi orta sahayı Pascal Groß ve Nadiem Amiri ile değiştirdiğinde mutsuz bir şekilde yerini aldı mı? Yoksa Almanya'nın tekrar bu kadar kötü beklediği ihmal ve naifliği atfetmek miydi?
Tüm bunlar eleştirel bir inceleme gerektirse de, ulusal koç “son bir buçuk yılın en önemli geliştirme adımı” karşısında iyilikle başa çıkmak istiyor. İyiye şimdi final turnuvası ve İspanya veya Fransa'ya karşı olası bir final deniyor. Nagelsmann sadece cerrahi nedenlerle olumlu bir sonuçla böyle bir deneyim bulmakla kalmayacak, her şeyden önce stratejik: “Bir turnuva kazanma ve büyük uluslar yapma güveni bizim için iyi olurdu.” Büyük plan, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki 2026 Dünya Kupası unvanını, Münih'te 8 Haziran'daki Milletler Ligi'nde başarının dağ gelişinin önünde önemli bir sahne zaferi olarak rezerve edileceğini öngörüyor.
Bazı uluslararası oyunculara acımasız bir yaz geliyor
Mağantlar yorucu bir şeydir. Bazı profesyoneller için acımasız bir yaz olmalıdır. Bavyera ve BVB oyuncuları hala Mayıs ayında geçen hafta sonu Şampiyonlar Ligi finalini salladılar, daha sonra Milletler Ligi dört gün içinde ve bir hafta sonra Amerika'daki Kulüp Dünya Kupası'na başlıyor.
Ulusal bir antrenör, böyle anıtsal bir zorlama göz önüne alındığında kulüpleri dikkate alabilir ve seçilen ulusal oyuncuları uygulamıyor olabilir mi? Hayır, yapamaz, diyor Nagelmann ve sıkılaşır. “Bence herkes de bunu anlıyor. Genellikle çok fazla düşünüyoruz ve oyuncuları kulüplerini sağlıklı hale getirmeye çalışıyoruz. Ama Final Four Final Four – Final. Ayrıca oyuncuların çalıştıkları için oynamak istediğine inanıyorum.” Bununla birlikte, yüksek ücretli yaprak hizmetinin fiziksel rahatsızlıklarını kabul ediyor: “Kulüp Dünya Kupası acımasız bir yük.”
Kendi adına, Rudi Völler her şeyin sığacağı en iyi cesarettir. “Çok iyi bir ekibimiz ve çok iyi bir koçluk ekibimiz var ve yakında bir veya iki çok iyi eklenecek.” Sonra kurnaz spor direktörü Dortmund gecesi tarafından ortaya çıktığı gibi yutuldu.
“Harika bir şey, özellikle burada bizimle birlikte Almanya'da,” dedi Völler, heyecanlı ARD muhabirinin mikrofonu neredeyse burnuna ittiği gerçeğinden de rahatsız olmadı. Dürüst olmak gerekirse, Völler yaklaşan Final Four'u harika bir şey bulmakla kalmadı, aynı zamanda bir önceki akşamın olaylarını İtalya'ya karşı 3: 3'te kabul etti. İlkel Rudi-People's Jargon'da: “Son yıllarda oynadığımız en iyi yarısı.” İkinci yarısı 0: 3'ü kaybetti, ama iyi: “Bu yüzden ayaklarımızla biraz yerde kalıyoruz.” Völler her zaman yerçekimini korumayı severdi.
Joshua Kimmich'ten hızlı köşe bir aşağılama gibi
Roket adamı Julian Nagelsmann'ın kaldırmaya karşı hiçbir şeyi yok. Tıpkı ekibinin bunu bir buçuk boyunca mükemmelliğe yakın İtalyan titreme ayaklarına karşı “inanılmaz yakışıklı futbol” ile yaptığı gibi. Acımasız presleme, değişken saldırı varyasyonu, jilet ile dönüşümlü olarak, merkezden geçer, yarı savaşlarda yüksek nitelikli kombinasyon motor becerileri veya sadece dışarıdan kuşatma ile.
Joshua Kimmich tarafından yapılan bir köşede sona eren aşağılama, Jamal Musiala, İtalyan kaleci Gianluigi Donnarumma hala zekalarıyla mücadele ederken ve kale girişinin korunmasını ihmal ettiğinde topu mizahi bir şekilde ağa tanıtıyordu. Dipsiz bir yanak, bir hussar şakası. Zavallı Azzurri, başlarının bulunduğu uzun zamandır bilmiyordu. Almanlar onları Brewerbel gibi ezmişlerdi.
Ama, Oh Woe: Cesaret ışınları kolektif hırsızlığı takip etti. Hiçbir şey ev sahiplerini bıraktı. Birçok neden sunulan derinlikte analiz edilmelidir. Takım daha önce sonsuz forekking ile aşırı çıkmış mıydı? Nagelsmann, bir saat sonra Leon Goretzka ve Angelo Stiller ile bir saat sonra merkezi orta sahayı Pascal Groß ve Nadiem Amiri ile değiştirdiğinde mutsuz bir şekilde yerini aldı mı? Yoksa Almanya'nın tekrar bu kadar kötü beklediği ihmal ve naifliği atfetmek miydi?
Tüm bunlar eleştirel bir inceleme gerektirse de, ulusal koç “son bir buçuk yılın en önemli geliştirme adımı” karşısında iyilikle başa çıkmak istiyor. İyiye şimdi final turnuvası ve İspanya veya Fransa'ya karşı olası bir final deniyor. Nagelsmann sadece cerrahi nedenlerle olumlu bir sonuçla böyle bir deneyim bulmakla kalmayacak, her şeyden önce stratejik: “Bir turnuva kazanma ve büyük uluslar yapma güveni bizim için iyi olurdu.” Büyük plan, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki 2026 Dünya Kupası unvanını, Münih'te 8 Haziran'daki Milletler Ligi'nde başarının dağ gelişinin önünde önemli bir sahne zaferi olarak rezerve edileceğini öngörüyor.
Bazı uluslararası oyunculara acımasız bir yaz geliyor
Mağantlar yorucu bir şeydir. Bazı profesyoneller için acımasız bir yaz olmalıdır. Bavyera ve BVB oyuncuları hala Mayıs ayında geçen hafta sonu Şampiyonlar Ligi finalini salladılar, daha sonra Milletler Ligi dört gün içinde ve bir hafta sonra Amerika'daki Kulüp Dünya Kupası'na başlıyor.
Ulusal bir antrenör, böyle anıtsal bir zorlama göz önüne alındığında kulüpleri dikkate alabilir ve seçilen ulusal oyuncuları uygulamıyor olabilir mi? Hayır, yapamaz, diyor Nagelmann ve sıkılaşır. “Bence herkes de bunu anlıyor. Genellikle çok fazla düşünüyoruz ve oyuncuları kulüplerini sağlıklı hale getirmeye çalışıyoruz. Ama Final Four Final Four – Final. Ayrıca oyuncuların çalıştıkları için oynamak istediğine inanıyorum.” Bununla birlikte, yüksek ücretli yaprak hizmetinin fiziksel rahatsızlıklarını kabul ediyor: “Kulüp Dünya Kupası acımasız bir yük.”
Kendi adına, Rudi Völler her şeyin sığacağı en iyi cesarettir. “Çok iyi bir ekibimiz ve çok iyi bir koçluk ekibimiz var ve yakında bir veya iki çok iyi eklenecek.” Sonra kurnaz spor direktörü Dortmund gecesi tarafından ortaya çıktığı gibi yutuldu.