Geçtiğimiz Ocak ayında, Clinton yönetiminde ekonomist olan ve şu anda Boston College Emeklilik Araştırma Merkezi'nin yöneticisi olarak görev yapan Alicia Munnell ile American Enterprise Institute Muhafazakar düşünce kuruluşunun kıdemli üyelerinden Andrew Biggs arasında iki partili bir işbirliği daha vardı. 401(k) vergi avantajının azaltılması veya sona erdirilmesi çağrısında bulunan bir makale.
Araştırmaları, bunun ne programa katılımı artırmadığını ne de Amerikalıların genel olarak emeklilik için biriktirdikleri miktarı önemli ölçüde artırmadığını gösterdi. Çoğu zaman bu sadece yüksek gelirli yatırımcılara verilen bir hediyeydi ve başlatılması pahalıydı. Bunun Hazine'yi yılda yaklaşık 200 milyar dolar gelirden mahrum bıraktığını tahmin ediyorlardı. 401(k)'nin ertelenmiş vergi statüsünün azaltılmasını, hatta sonlandırılmasını ve ek gelirin Sosyal Güvenliği desteklemek için kullanılmasını önerdiler.
Biggs ile konuştuğumda 401(k)s'ye karşı olmadığını vurguladı. Genel olarak bakıldığında çalışma iyi yapılmıştı ancak kendisine yöneltilen eleştirilerin bir kısmının artık haklı olmadığını da söylüyor. Örneğin, kendin yap yönü abartılıyor: Örneğin, çoğu plan artık varlık tahsisinizi yaşa ve hedeflere göre otomatik olarak ayarlayan hedef tarih fonları sunuyor, böylece portföyünüzü sürekli olarak kendiniz ayarlamanıza gerek kalmıyor. Vergi indiriminin kaldırılmasının siyasi açıdan hassas olabileceğini kabul ediyor: Bundan öncelikli olarak yararlananlar aynı zamanda kampanyalara çek yazanlar da oluyor. Ancak Amerikalıların eninde sonunda vergi avantajlarından vazgeçmeye ikna edileceğinden emin. “İnsanlara 'Bakın, Sosyal Güvenlik yardımlarınızı kesebilir veya Sosyal Güvenlik vergilerinizi artırabiliriz ya da paraya ihtiyacı olmayan zengin insanlara verilen bu gereksiz sübvansiyonları azaltabiliriz' dersek, bu daha az ikna edici olur. ”
Hassett bana Ghilarducci ile olan işbirliğinin serbest piyasaya olan inancının zayıflaması anlamına gelmediğini söyledi. Tam tersi: Emeklilik tasarruflarını artırmaya yönelik hükümet müdahalesini Amerikan kapitalizmini korumak için gerekli bir adım olarak görüyor. Hassett bir süredir ülkenin sosyalizme doğru sürüklendiğinden (son kitabının konusu) endişe duyuyor ve bunun bir nedeni de pek çok Amerikalının ekonomik olarak marjinalleştirilmiş olması ve sistemin kendileri için işe yaramadığını düşünmesi.
Hassett, “Bağlantılarının kopmuş olduğunu hissediyorlar ve kopuklar” diyor. Hükümetin emeklilik için tasarruf yapmalarına yardımcı olması akıllıca olacaktır. “Bu onlara serbest ekonomi sisteminin başarısında daha büyük bir pay verecektir” diyor. “Uzun vadeli siyasi istikrar için herkesin payına düşeni almasının önemli olduğunu düşünüyorum.”
Jen Forbus ekonomik açıdan dışlanmış biri değil ama toplumundaki pek çok kişi mücadele ediyor. Erie Gölü kıyısında yaklaşık 65.000 nüfuslu bir şehir olan Lorain, bir Ford montaj fabrikası ve iki çelik fabrikasının kaybının ardından hiçbir zaman toparlanamadı. Lorain sakinlerinin yaklaşık yüzde 28'i artık yoksulluk içinde yaşıyor. Bölgelerinin kasvetli standartlarına göre Forbus'un durumu iyi. “Kesinlikle ayrıcalıklıyım” diyor. Ancak özenli tasarruf ve bütçelemeye rağmen büyük ihtimalle 65 yaşında emekli olamayacağının da farkında. Yaşlı bir kişi olarak iş piyasasında kalma ihtimalinden korkuyor. “Bekleme masaları gibi bir şey; belli bir yaşa geldiğinizde gerçekten zor oluyor” diyor. Kendisi gibi biri için bile emekliliğin ulaşılamaz bir hedef olabilmesini rahatsız edici bulduğunu itiraf ediyor. “Sistemimizin çok fazla insanı başarısızlığa uğrattığını düşünüyorum” diyor.
Okuyan Malcolm Hillgartner
Tarafından üretilen anlatım Tanya Perez
Tarafından geliştirilmiş Steven Szczesniak
Araştırmaları, bunun ne programa katılımı artırmadığını ne de Amerikalıların genel olarak emeklilik için biriktirdikleri miktarı önemli ölçüde artırmadığını gösterdi. Çoğu zaman bu sadece yüksek gelirli yatırımcılara verilen bir hediyeydi ve başlatılması pahalıydı. Bunun Hazine'yi yılda yaklaşık 200 milyar dolar gelirden mahrum bıraktığını tahmin ediyorlardı. 401(k)'nin ertelenmiş vergi statüsünün azaltılmasını, hatta sonlandırılmasını ve ek gelirin Sosyal Güvenliği desteklemek için kullanılmasını önerdiler.
Biggs ile konuştuğumda 401(k)s'ye karşı olmadığını vurguladı. Genel olarak bakıldığında çalışma iyi yapılmıştı ancak kendisine yöneltilen eleştirilerin bir kısmının artık haklı olmadığını da söylüyor. Örneğin, kendin yap yönü abartılıyor: Örneğin, çoğu plan artık varlık tahsisinizi yaşa ve hedeflere göre otomatik olarak ayarlayan hedef tarih fonları sunuyor, böylece portföyünüzü sürekli olarak kendiniz ayarlamanıza gerek kalmıyor. Vergi indiriminin kaldırılmasının siyasi açıdan hassas olabileceğini kabul ediyor: Bundan öncelikli olarak yararlananlar aynı zamanda kampanyalara çek yazanlar da oluyor. Ancak Amerikalıların eninde sonunda vergi avantajlarından vazgeçmeye ikna edileceğinden emin. “İnsanlara 'Bakın, Sosyal Güvenlik yardımlarınızı kesebilir veya Sosyal Güvenlik vergilerinizi artırabiliriz ya da paraya ihtiyacı olmayan zengin insanlara verilen bu gereksiz sübvansiyonları azaltabiliriz' dersek, bu daha az ikna edici olur. ”
Hassett bana Ghilarducci ile olan işbirliğinin serbest piyasaya olan inancının zayıflaması anlamına gelmediğini söyledi. Tam tersi: Emeklilik tasarruflarını artırmaya yönelik hükümet müdahalesini Amerikan kapitalizmini korumak için gerekli bir adım olarak görüyor. Hassett bir süredir ülkenin sosyalizme doğru sürüklendiğinden (son kitabının konusu) endişe duyuyor ve bunun bir nedeni de pek çok Amerikalının ekonomik olarak marjinalleştirilmiş olması ve sistemin kendileri için işe yaramadığını düşünmesi.
Hassett, “Bağlantılarının kopmuş olduğunu hissediyorlar ve kopuklar” diyor. Hükümetin emeklilik için tasarruf yapmalarına yardımcı olması akıllıca olacaktır. “Bu onlara serbest ekonomi sisteminin başarısında daha büyük bir pay verecektir” diyor. “Uzun vadeli siyasi istikrar için herkesin payına düşeni almasının önemli olduğunu düşünüyorum.”
Jen Forbus ekonomik açıdan dışlanmış biri değil ama toplumundaki pek çok kişi mücadele ediyor. Erie Gölü kıyısında yaklaşık 65.000 nüfuslu bir şehir olan Lorain, bir Ford montaj fabrikası ve iki çelik fabrikasının kaybının ardından hiçbir zaman toparlanamadı. Lorain sakinlerinin yaklaşık yüzde 28'i artık yoksulluk içinde yaşıyor. Bölgelerinin kasvetli standartlarına göre Forbus'un durumu iyi. “Kesinlikle ayrıcalıklıyım” diyor. Ancak özenli tasarruf ve bütçelemeye rağmen büyük ihtimalle 65 yaşında emekli olamayacağının da farkında. Yaşlı bir kişi olarak iş piyasasında kalma ihtimalinden korkuyor. “Bekleme masaları gibi bir şey; belli bir yaşa geldiğinizde gerçekten zor oluyor” diyor. Kendisi gibi biri için bile emekliliğin ulaşılamaz bir hedef olabilmesini rahatsız edici bulduğunu itiraf ediyor. “Sistemimizin çok fazla insanı başarısızlığa uğrattığını düşünüyorum” diyor.
Okuyan Malcolm Hillgartner
Tarafından üretilen anlatım Tanya Perez
Tarafından geliştirilmiş Steven Szczesniak