ROMA – Çok pahalı. Bu, otomobilin ilk gerçek sorunu. Özel mobilitenin geleceğini bozma riski taşıyan büyük bir sorun. Çok pahalı ve aynı zamanda yakıt, sigorta ve sıradan bakım maliyetleri çok yüksek hale geldi.
Başka bir deyişle, araba lüks bir mal haline geldi. Bu, şüphesiz bundan para kazananlar için iyi bir şey (ve oldukça fazla sayıda var), ancak buna ihtiyacı olan ve onu satın alacak parası olmayanlar için kötü bir şey.
Araba çok pahalı ve kaçınılmaz olarak sona eren teşvikler kesinlikle yeterli değil. Bir süreliğine semptomu hafifleten ancak hastalığı çözmeyen önlemler. Arabanın durumunda ise iz bırakmaya mahkumdur. Çünkü hareketlilik hakkı, diğer birçok hak gibi temeldir.
Yani, eğer araba çok pahalıysa, fiyatın düşürülmesi gerekecektir. Sözde “giriş seviyesi” pazarından başlayarak. Yani, bir zamanlar küçük arabalar olan ve daha sonra şehir arabaları haline gelen kategoride. Şu anda hala var olan birkaç modelin 10 yıl önceki ortalama bir araba kadar maliyetli olması nedeniyle ortadan kaybolan modeller.
Son olarak, elektrikli otomobiller oldukça pahalıdır ve 2035'ten itibaren Avrupa'da satışta olan tek otomobiller olmalıdır. Çevresel açıdan sürdürülebilir (belki) ancak ekonomik açıdan kesinlikle değil; çünkü fiyat listesi benzer benzinli modellere göre ortalama en az yüzde 20/30 daha yüksek.
Peki ne olmuş? Hızlı ve etkili bir çözüme ihtiyaç var. Yüz yıldan fazla bir süre önce, 1913'te Ford, çalışanlarının bile karşılayamayacağı arabalar ürettiğini fark etti. Bu yüzden bir arabanın üretim süresini 12 buçuk saatten 2'ye düşüren “montaj hattını” tanıttı ve bu sayede Model T'sinin liste fiyatını sadece birkaç yıl içinde 900 dolardan 290 dolara düşürdü.
Bugün buna benzer hiçbir şey mümkün olmazdı. Tek ilginç fikir, Fransa'da başlatılan ve devlet desteğiyle aylık sadece 100 avroluk bir ücret ödeyerek “her şey dahil” araba kiralama olanağı sunan “sosyal kiralama”dır. Ancak girişimin pek fazla takipçisi yok gibi görünüyor. Aslında, hiç kimse için uygun olmazdı. Tüketici hariç…
Başka bir deyişle, araba lüks bir mal haline geldi. Bu, şüphesiz bundan para kazananlar için iyi bir şey (ve oldukça fazla sayıda var), ancak buna ihtiyacı olan ve onu satın alacak parası olmayanlar için kötü bir şey.
Araba çok pahalı ve kaçınılmaz olarak sona eren teşvikler kesinlikle yeterli değil. Bir süreliğine semptomu hafifleten ancak hastalığı çözmeyen önlemler. Arabanın durumunda ise iz bırakmaya mahkumdur. Çünkü hareketlilik hakkı, diğer birçok hak gibi temeldir.
Yani, eğer araba çok pahalıysa, fiyatın düşürülmesi gerekecektir. Sözde “giriş seviyesi” pazarından başlayarak. Yani, bir zamanlar küçük arabalar olan ve daha sonra şehir arabaları haline gelen kategoride. Şu anda hala var olan birkaç modelin 10 yıl önceki ortalama bir araba kadar maliyetli olması nedeniyle ortadan kaybolan modeller.
Son olarak, elektrikli otomobiller oldukça pahalıdır ve 2035'ten itibaren Avrupa'da satışta olan tek otomobiller olmalıdır. Çevresel açıdan sürdürülebilir (belki) ancak ekonomik açıdan kesinlikle değil; çünkü fiyat listesi benzer benzinli modellere göre ortalama en az yüzde 20/30 daha yüksek.
Peki ne olmuş? Hızlı ve etkili bir çözüme ihtiyaç var. Yüz yıldan fazla bir süre önce, 1913'te Ford, çalışanlarının bile karşılayamayacağı arabalar ürettiğini fark etti. Bu yüzden bir arabanın üretim süresini 12 buçuk saatten 2'ye düşüren “montaj hattını” tanıttı ve bu sayede Model T'sinin liste fiyatını sadece birkaç yıl içinde 900 dolardan 290 dolara düşürdü.
Bugün buna benzer hiçbir şey mümkün olmazdı. Tek ilginç fikir, Fransa'da başlatılan ve devlet desteğiyle aylık sadece 100 avroluk bir ücret ödeyerek “her şey dahil” araba kiralama olanağı sunan “sosyal kiralama”dır. Ancak girişimin pek fazla takipçisi yok gibi görünüyor. Aslında, hiç kimse için uygun olmazdı. Tüketici hariç…