Muhtemelen sonsuza kadar onunla kalacak olan bu ince cümleyle başladı. Jürgen Klopp, Liverpool FC'deki işteki ilk gününde “Ben normal olanım” dedi. Normalin dışında neredeyse dokuz yıl sonra, İngiltere'nin en ünlü futbol kulübünün en duygusal bölümlerinden biri Pazar günü sona eriyor. Son bir “Asla Yalnız Yürümeyeceksin”, efsanevi Kop'tan son bir saygı duruşu, son bir onur turu. “Hepimiz birlikte şüphecilerden inananlara geçtik. Mesajım şu: Buna inanın ve dünyayı değiştirmeye devam edeceksiniz” diyor Klopp.
Belki de 56 yaşındaki oyuncu veda ederken Wolverhampton Wanderers'tan daha seksi bir rakiple karşılaşmayı tercih ederdi. Ama sonuçta bunun bir önemi yok. Çünkü biletleri tükenen Anfield Road'da Klopp'un partisi tek başına olacak. O sadece Liverpool FC'yi yeniden canlandırmakla kalmadı, aynı zamanda onu duygusal olarak da tamamen yeni bir seviyeye taşıdı. Kulüp için dünyayı değiştirmedi, tersine çevirdi.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Swabian'ın eski yoldaşları buna şaşırmıyor. “Mainz'i, Dortmund'u ve Liverpool'u değiştirdi. Sadece kulüpler değil, aynı zamanda şehirler ve insanlar da” diyor Christian Heidel. FSV Mainz 05'in spor direktörü bir zamanlar Klopp'u teknik direktör olarak atamıştı ve ikilinin yakın bir dostluğu vardı.
Klopp'u diğerlerinden ayıran şey göz hizasındaki karşılaşmadır. Kendisini mevkidaşı José Mourinho gibi “Özel Kişi” olarak görmüyor. Karşısındaki kişi ister dünya yıldızı Mohamed Salah olsun ister süpermarket kasasındaki biri olsun, o Kloppo'dur. Heidel, “Şu anda 34 yıl önce tanıştığımıza göre çok daha iyi tanınıyor olsa da hâlâ kendisi; güvenilir, dürüst, görevine bağlı ve esprili” diye vurguluyor.
Normal ama özel
Heidel'e göre Klopp, bir antrenör olarak futboldan sosyal becerilere kadar “her şey dahil bir paket” sunuyor. Bu Dortmund ve Liverpool'da da şampiyonluklara yol açtı. Burada 2019/20 sezonundaki şampiyonluğun altı çizilmelidir. 30 yıldır Mersey Nehri'nde bekledikleri ancak korona salgını nedeniyle doğru dürüst kutlayamadıkları şampiyonluk. Hâlâ bağlantı halindeydi, salgını biraz daha katlanılabilir hale getirdi ve Klopp'u ölümsüz hale getirdi.
Jordan Caddesi'nde Klopp'un büyüklüğü herkes tarafından fark ediliyor. Burada, 53 numaralı evin ve Bob Marley heykelinin karşısında, popüler Baltık Üçgeni bölgesinin ortasında, Klopp'un ilk duvar resimlerinden biri var. Burası artık LFC hayranları için küçük bir hac alanı haline geldi, ancak artık duvar resmi olarak adlandırılan tek yer burası değil.
Oraya ulaşmak aynı zamanda mahkumiyeti de gerektiriyordu; Klopp'un gelişiyle başarı garantisi yoktu. Koç, “Liverpool ben gelmeden önce büyük bir kulüptü” diyor. “Fakat herkesin aynı şeyi istediği belli değildi. Bazıları hala geçmişte yaşıyordu. Büyük bir değişikliğe ihtiyacı vardı.”
Klopp dönemi, LFC'ye özünde ne olduğunu hatırlattı. Anfield'ın atmosferi, harika Avrupa Kupası geceleri, uyumlu bir dayanışma. Ve bunu kulüple yapmayı başarırsanız bu tüm şehre yayılır. Belediye Başkanı Steve Rotheram, Klopp'un liman kentindeki başlangıcına dönerek “O, bu şehrin en iyi niteliklerini bünyesinde barındırıyor” diyor: “Normal biri olmak istiyor ama aslında çok özel.”
Klopp özgürlüğünün tadını çıkarmak istiyor
Jamie Webster, “Bizim için Klopp, günümüzün Bill Shankly'sidir” diyor. Şehrin ötesinde de tanınan müzisyen ve Liverpool taraftarının sözleri övgü niteliğinde. Sonuçta İskoç oyuncu, Kırmızılar'ın aşırı antrenörü olarak görülüyor, Birinci Lig'e yükseldi, 1960'larda ve 1970'lerde üç şampiyonluk ve iki Avrupa Kupası zaferi elde etti.
Kulübün en başarılı teknik direktörü değildi ki bu Klopp için de geçerli. Ancak Shankly'nin Klopp'la ortak noktası, kulübü sahanın ötesinde anlamasıydı. Hayranlar, tarih, efsaneler. Reds'in sıkı taraftarlarının standı olan Kop'un önünde artık Shankly'nin bir heykeli bulunuyor. Altında “İnsanları mutlu etti” yazıyor. İnsanları mutlu etti. Klopp'un durumunda da bundan daha uygun olamazdı.
Ve şimdi? Klopp, bir planının olmadığını vurguluyor. Bu onu çok fazla bağlar; onlarca yıldır sahip olmadığı bir tür özgürlüğün tadını çıkarmak istiyor. Arkadaşlarla buluşmak, seyahat etmek, futbol izlemek, tamamen tarafsız. Bir süre sonra işe geri dönecek ama şimdilik: “Müsait değilim. Daha yeni gittim. Ne kadar süreceğini göreceğiz.”
Belki de 56 yaşındaki oyuncu veda ederken Wolverhampton Wanderers'tan daha seksi bir rakiple karşılaşmayı tercih ederdi. Ama sonuçta bunun bir önemi yok. Çünkü biletleri tükenen Anfield Road'da Klopp'un partisi tek başına olacak. O sadece Liverpool FC'yi yeniden canlandırmakla kalmadı, aynı zamanda onu duygusal olarak da tamamen yeni bir seviyeye taşıdı. Kulüp için dünyayı değiştirmedi, tersine çevirdi.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Swabian'ın eski yoldaşları buna şaşırmıyor. “Mainz'i, Dortmund'u ve Liverpool'u değiştirdi. Sadece kulüpler değil, aynı zamanda şehirler ve insanlar da” diyor Christian Heidel. FSV Mainz 05'in spor direktörü bir zamanlar Klopp'u teknik direktör olarak atamıştı ve ikilinin yakın bir dostluğu vardı.
Klopp'u diğerlerinden ayıran şey göz hizasındaki karşılaşmadır. Kendisini mevkidaşı José Mourinho gibi “Özel Kişi” olarak görmüyor. Karşısındaki kişi ister dünya yıldızı Mohamed Salah olsun ister süpermarket kasasındaki biri olsun, o Kloppo'dur. Heidel, “Şu anda 34 yıl önce tanıştığımıza göre çok daha iyi tanınıyor olsa da hâlâ kendisi; güvenilir, dürüst, görevine bağlı ve esprili” diye vurguluyor.
Normal ama özel
Heidel'e göre Klopp, bir antrenör olarak futboldan sosyal becerilere kadar “her şey dahil bir paket” sunuyor. Bu Dortmund ve Liverpool'da da şampiyonluklara yol açtı. Burada 2019/20 sezonundaki şampiyonluğun altı çizilmelidir. 30 yıldır Mersey Nehri'nde bekledikleri ancak korona salgını nedeniyle doğru dürüst kutlayamadıkları şampiyonluk. Hâlâ bağlantı halindeydi, salgını biraz daha katlanılabilir hale getirdi ve Klopp'u ölümsüz hale getirdi.
Jordan Caddesi'nde Klopp'un büyüklüğü herkes tarafından fark ediliyor. Burada, 53 numaralı evin ve Bob Marley heykelinin karşısında, popüler Baltık Üçgeni bölgesinin ortasında, Klopp'un ilk duvar resimlerinden biri var. Burası artık LFC hayranları için küçük bir hac alanı haline geldi, ancak artık duvar resmi olarak adlandırılan tek yer burası değil.
Oraya ulaşmak aynı zamanda mahkumiyeti de gerektiriyordu; Klopp'un gelişiyle başarı garantisi yoktu. Koç, “Liverpool ben gelmeden önce büyük bir kulüptü” diyor. “Fakat herkesin aynı şeyi istediği belli değildi. Bazıları hala geçmişte yaşıyordu. Büyük bir değişikliğe ihtiyacı vardı.”
Klopp dönemi, LFC'ye özünde ne olduğunu hatırlattı. Anfield'ın atmosferi, harika Avrupa Kupası geceleri, uyumlu bir dayanışma. Ve bunu kulüple yapmayı başarırsanız bu tüm şehre yayılır. Belediye Başkanı Steve Rotheram, Klopp'un liman kentindeki başlangıcına dönerek “O, bu şehrin en iyi niteliklerini bünyesinde barındırıyor” diyor: “Normal biri olmak istiyor ama aslında çok özel.”
Klopp özgürlüğünün tadını çıkarmak istiyor
Jamie Webster, “Bizim için Klopp, günümüzün Bill Shankly'sidir” diyor. Şehrin ötesinde de tanınan müzisyen ve Liverpool taraftarının sözleri övgü niteliğinde. Sonuçta İskoç oyuncu, Kırmızılar'ın aşırı antrenörü olarak görülüyor, Birinci Lig'e yükseldi, 1960'larda ve 1970'lerde üç şampiyonluk ve iki Avrupa Kupası zaferi elde etti.
Kulübün en başarılı teknik direktörü değildi ki bu Klopp için de geçerli. Ancak Shankly'nin Klopp'la ortak noktası, kulübü sahanın ötesinde anlamasıydı. Hayranlar, tarih, efsaneler. Reds'in sıkı taraftarlarının standı olan Kop'un önünde artık Shankly'nin bir heykeli bulunuyor. Altında “İnsanları mutlu etti” yazıyor. İnsanları mutlu etti. Klopp'un durumunda da bundan daha uygun olamazdı.
Ve şimdi? Klopp, bir planının olmadığını vurguluyor. Bu onu çok fazla bağlar; onlarca yıldır sahip olmadığı bir tür özgürlüğün tadını çıkarmak istiyor. Arkadaşlarla buluşmak, seyahat etmek, futbol izlemek, tamamen tarafsız. Bir süre sonra işe geri dönecek ama şimdilik: “Müsait değilim. Daha yeni gittim. Ne kadar süreceğini göreceğiz.”