Bugün elektrikli bir araba alır mıydınız? Çünkü sonunda asıl soru şu. Öyleyse cevabı bulmaya çalışalım. Benzinli muadilinden ortalama yüzde 40 daha yüksek olan modelin ilk maliyetinden başlayalım. Kısacası, hemen güzel bir kaya. Aslında hayır, çünkü o zaman yakıt ikmali tasarrufları sayesinde her şeyi (veya neredeyse) kurtaracaksınız. Ancak, daha iyi analiz edilmesi gereken bir “neredeyse” var. Enerji, tıpkı benzin gibi, dalgalanan maliyetlere sahiptir; bugün daha yüksek, yarın daha düşük. Bu nedenle, internette her türlü hesaplama olsa bile (genellikle gerçek aldatmacalar), sonuçta avantaj elektrikten yanadır. Hatta seçerseniz yüzde 50’ye yakın tasarruf bile (ve elektrikli arabası olanlar bunu zaten yapıyor), benzin ve dizel için mevcut olsalardı fırtına gibi alınacak olan sabit oranlar, abonelikler.
Ancak tedarik sorunu var. Tam olarak önemsiz değil. Birçoğu sütunların az olduğunu iddia ediyor. Hangisi yanlış. Aslında, İtalya tüm Avrupa’da en fazla araç şarjına sahip ülkedir (her 100 elektrikli araba için 21). Ancak ne yazık ki madalyonun bir de ters yüzü var: Birçoğu hala çalışmıyor (neredeyse her zaman bürokratik sorunlar nedeniyle, onları kurmak ve “çalıştırmak” için 22 izne ihtiyacınız var) ve diğerleri yasa dışı bir şekilde benzin veya dizel kullanıyor. arabalar (yalnızca İtalyan alışkanlığı). Sütunların gölgesinin bile olmadığı otoyollar sorununun eklenmesi gereken büyük bir sorun. Hepsi, gelmeyen ünlü bir görev çağrısının suçu. 2023 iyi bir yıl olacak mı?
Umut alanına girerken, elektrikli araba fiyatlarına geri dönmeliyiz çünkü enerji tasarrufu sayesinde ilk maliyeti geri kazanmak için herkes yıllarca beklemeyi göze alamaz. İşleri iyileştirmek için, ne yazık ki hala perspektifte, kısa sürede fiyat listelerini aşağı çekebilecek sözde ölçek ekonomisi olan çok sayıda var. Evet, ama ne kadar? Ancak bu arada, son zamanlarda geliştirilmiş teşvikler var. Yeterli olacaklar mı? Rakamlara bakıldığında öyle görünmüyor: Ekim ayında elektrikli araç satışları %48 düşerken çoğu kullanılmamıştı. Neyse ki Avrupa’nın geri kalanında işler farklı. Sadece değil. Fransa’da nüfusun en zayıf kesimleri için “sosyal kiralama” fikriyle daha da ileri gitmeye çalışıyorlar. Teklif? Ayda yüz avro, ama daha da az, yıllarca sanki bir evmiş gibi.
Fena değil? O zaman ne yapmalıyım, elektrikli araba alır mıyım almaz mıyım? Çevrenin zeminine koyarsak tabii ki evet. Sıfır CO2 emisyonu için başka çözüm yoktur. Ama sonra başka bir şüphe geliyor: Benzinli bir arabadaymış gibi hareket etmekte gerçekten özgür olacak mıyım? Menzilimin uzun şarj süreleri ve ECU aramasıyla koşullandırılacağı doğru mu? Kısmen de olsa şimdilik evet. Özerkliğin kendisi aslında başka bir yanlış sorundur. Pek çok durumda, elektrik, benzinden daha fazla kilometre yapar (en son nesiller kolayca 600 kilometreyi aşar ve birçok benzinli model yaklaşamaz bile). Bir “ama” var. Geleneksel bir arabaya yakıt ikmali yapmak benzin istasyonundan sadece birkaç dakika sürdüğü için, aküyle çalışan bir araba için ise birkaç saat fişe takmanız gerekir.
Kesin olan tek bir şey var: 2035’ten itibaren Avrupa’da sadece elektrikli araba satın alabileceğiz. Hala çok uzak bir tarih gibi görünüyor ama bunun yerine hiç de değil. Hepimiz için ve özellikle sektör için. Yani, son cevap evet. Gelin bu devrime inanmaya çalışalım ve kendinizi iyi bilgilendirelim…
Ancak tedarik sorunu var. Tam olarak önemsiz değil. Birçoğu sütunların az olduğunu iddia ediyor. Hangisi yanlış. Aslında, İtalya tüm Avrupa’da en fazla araç şarjına sahip ülkedir (her 100 elektrikli araba için 21). Ancak ne yazık ki madalyonun bir de ters yüzü var: Birçoğu hala çalışmıyor (neredeyse her zaman bürokratik sorunlar nedeniyle, onları kurmak ve “çalıştırmak” için 22 izne ihtiyacınız var) ve diğerleri yasa dışı bir şekilde benzin veya dizel kullanıyor. arabalar (yalnızca İtalyan alışkanlığı). Sütunların gölgesinin bile olmadığı otoyollar sorununun eklenmesi gereken büyük bir sorun. Hepsi, gelmeyen ünlü bir görev çağrısının suçu. 2023 iyi bir yıl olacak mı?
Umut alanına girerken, elektrikli araba fiyatlarına geri dönmeliyiz çünkü enerji tasarrufu sayesinde ilk maliyeti geri kazanmak için herkes yıllarca beklemeyi göze alamaz. İşleri iyileştirmek için, ne yazık ki hala perspektifte, kısa sürede fiyat listelerini aşağı çekebilecek sözde ölçek ekonomisi olan çok sayıda var. Evet, ama ne kadar? Ancak bu arada, son zamanlarda geliştirilmiş teşvikler var. Yeterli olacaklar mı? Rakamlara bakıldığında öyle görünmüyor: Ekim ayında elektrikli araç satışları %48 düşerken çoğu kullanılmamıştı. Neyse ki Avrupa’nın geri kalanında işler farklı. Sadece değil. Fransa’da nüfusun en zayıf kesimleri için “sosyal kiralama” fikriyle daha da ileri gitmeye çalışıyorlar. Teklif? Ayda yüz avro, ama daha da az, yıllarca sanki bir evmiş gibi.
Fena değil? O zaman ne yapmalıyım, elektrikli araba alır mıyım almaz mıyım? Çevrenin zeminine koyarsak tabii ki evet. Sıfır CO2 emisyonu için başka çözüm yoktur. Ama sonra başka bir şüphe geliyor: Benzinli bir arabadaymış gibi hareket etmekte gerçekten özgür olacak mıyım? Menzilimin uzun şarj süreleri ve ECU aramasıyla koşullandırılacağı doğru mu? Kısmen de olsa şimdilik evet. Özerkliğin kendisi aslında başka bir yanlış sorundur. Pek çok durumda, elektrik, benzinden daha fazla kilometre yapar (en son nesiller kolayca 600 kilometreyi aşar ve birçok benzinli model yaklaşamaz bile). Bir “ama” var. Geleneksel bir arabaya yakıt ikmali yapmak benzin istasyonundan sadece birkaç dakika sürdüğü için, aküyle çalışan bir araba için ise birkaç saat fişe takmanız gerekir.
Kesin olan tek bir şey var: 2035’ten itibaren Avrupa’da sadece elektrikli araba satın alabileceğiz. Hala çok uzak bir tarih gibi görünüyor ama bunun yerine hiç de değil. Hepimiz için ve özellikle sektör için. Yani, son cevap evet. Gelin bu devrime inanmaya çalışalım ve kendinizi iyi bilgilendirelim…