Aslında, durgunluk şimdiye kadar başlayacaktı.
Politika yapıcılar geçen yıl on yılların en yüksek enflasyonuyla mücadele etmek için faiz oranlarını amansızca yükseltirken, tahminciler sanki bir durgunluk -büyümekten çok ekonomik yavaşlama- bir “eğer” değil, “ne zaman” sorunuymuş gibi konuşmaya başladılar. Muhtemelen 2022’de. Muhtemelen 2023’ün ilk yarısında. Kesinlikle yıl sonuna kadar. Daha Aralık ayında bir ankete göre, ekonomistlerin dörtte birinden azı ABD’nin resesyondan kaçınmasını bekliyordu.
Ancak yılın yarısından fazlası bitti ve durgunluk belirtisi yok. Kesinlikle işgücü piyasasında değil, çünkü işsizlik oranı yüzde 3,6 ve son 50 yılın en düşük noktasına yakın. Ne artmaya devam eden tüketici harcamalarında, ne de güçlü kalan şirket kârlarında. Yükselen faiz oranlarına genellikle en duyarlı olan ve geçen yılki düşüşün ardından istikrar işaretleri gösteren konut piyasasında bile değil.
Aynı zamanda, enflasyon önemli ölçüde yavaşladı ve daha da soğuması muhtemel – oran artışlarının sona yaklaştığına dair umutları artırıyor. Ekonomistler, toparlanmanın direncine şaşırarak geçen bir yılın ardından bir durgunluğun olup olmayacağını bile merak ediyor.
KPMG ABD baş ekonomisti Diane Swonk, ekonomik bir gerilemeyi tetiklemeden enflasyonu düşürme olasılığına atıfta bulunarak, “Yumuşak iniş şansı daha yüksek – buna hiç şüphe yok,” dedi. “Altı ay öncesine göre daha iyimserim: bu iyi haber.”
Halk, tam olarak coşkulu olmasa da, daha güneşli hissediyor. Tüketici güveni son zamanlarda arttı, ancak anketler çoğu Amerikalı’nın hâlâ ülkenin zaten bir durgunluk içinde olduğunu beklediğini veya buna inandığını gösteriyor.
Bayan Swonk’un da belirttiği gibi, hala ters gidebilecek çok şey var. Enflasyon yine beklenenden daha inatçı olabilir ve bu da Federal Rezerv’i enflasyonu kontrol altına almak için faiz oranlarını yükseltmeye devam etmeye sevk edebilir. Ya da tersine, Fed’in halihazırda aldığı önlemler ertelenebilir ve ekonomiyi henüz ortaya çıkmamış şekillerde soğutabilir. Ve durgunluğa yakın bir yavaşlama bile sancılı olabilir ve siyah ve Hispanik işçileri orantısız bir şekilde etkilemesi muhtemel işten çıkarmalara yol açabilir.
Indeed kariyer sitesinde Kuzey Amerika ekonomik araştırma başkanı Nick Bunker, “Yumuşaklık bakanın gözündedir” dedi.
Ekonomistler zaferi vaktinden önce ilan etmekten kaçınırlar – belki de geçmişte tam da bunu yaptıkları için yanmışlardır. Örneğin, 2008’in başlarında, bir dizi olumlu ekonomik veri, bazı tahmincilerin ABD’nin yüksek faizli mortgage krizini resesyona girmeden atlatmayı başardığı sonucuna varmasına yol açtı; Araştırmacılar daha sonra bunun çoktan başladığı sonucuna vardılar.
Ancak en azından şimdilik, en kötü durum senaryolarının tartışılması – Fed’in kontrol altına almaya çalıştığı kaçak enflasyon veya fiyatların ve işsizliğin aynı anda yükseldiği “stagflasyon” – tartışmayı temkinli bir iyimserliğe bıraktı.
Beyaz Saray’ın üst düzey ekonomi danışmanı Lael Brainard geçen hafta verdiği bir röportajda, “Muazzam bir dizi şok yaşadık, bu yüzden geleceğin ne getireceğini tahmin edemiyorum” dedi. “Ancak şimdiye kadar veriler, ılımlı enflasyon ve hala dirençli bir işgücü piyasası ile geniş ölçüde tutarlı.”
Enflasyon düştü.
Ekonomistler iki ana nedenden dolayı daha iyimser hale geldiler.
Birincisi, son aylarda hızla soğuyan enflasyonun kendisi. Tüketici fiyat endeksi, geçen yaz yüzde 9’luk bir zirveye kıyasla, Haziran ayında yıllık bazda sadece yüzde 3 arttı. Bu kısmen kendini tekrarlaması pek mümkün olmayan faktörlerden kaynaklanıyor – örneğin hiç kimse petrol fiyatlarının yılda yüzde 30 düşmeye devam etmesini beklemiyor.
Ancak enflasyonun altında yatan ölçümler de önemli ilerlemeler gösterdi. Tüketiciler ve işletmeler, fiyat artışlarının önümüzdeki birkaç yıl içinde normalleşmesini ve enflasyonun ekonomide kök salma olasılığının azalmasını bekliyor gibi görünüyor.
Enflasyonu soğutmak, Fed’in faiz artırım kampanyasını daha da yavaşlatmasına, hatta belki de zamları planlanandan daha önce tamamen durdurmasına izin verebilir. Bu, politika yapıcıların enflasyonu kontrol altına alma çabalarında çok ileri gitme ve istemeden bir durgunluğu tetikleme olasılığını azaltabilir.
Şu anda Brookings Enstitüsü’nde çalışan eski bir Fed ekonomisti olan Louise Sheiner, “İşler yumuşak bir iniş için ihtiyaç duyacağınız yönde ilerliyor” dedi. “Bu, alacağınızın garanti olduğu anlamına gelmez, ancak enflasyonun hala yüzde 7 olduğu duruma göre kesinlikle daha olasıdır.”
İşgücü piyasası dayanıklılığını kanıtladı.
İyimserliğin ikinci nedeni, işgücü piyasasının kaynama noktasından kaynama noktasına kademeli olarak soğumasıydı.
2021’de ekonominin hızla yeniden açılması, arz ve talep arasında büyük bir dengesizlik yarattı: restoranlar, oteller, havayolları ve diğer işletmelerin birdenbire doldurulacak yüz binlerce işi vardı, ancak bunları dolduracak kadar insan yoktu. İşçiler için, on yıllardır en hızlı ücret artışıyla sonuçlanan nadir bir kaldıraç anıydı. Ancak ekonomistler, bu hızlı kazanımların enflasyonu kontrol etmeyi zorlaştırabileceğinden korkuyorlardı.
Ancak son aylarda heyecan azaldı. İşverenler çok fazla boş pozisyon yayınlamazlar. İşçiler artık daha yüksek ücret arayışıyla işten işe özgürce atlamazlar. Aynı zamanda, milyonlarca işçi işgücü piyasasına girdi veya yeniden girerek işgücü açıklarını hafifletmeye yardımcı oldu.
Ancak şimdiye kadar, bu gevşeme işsizlikte önemli bir artış olmadan gerçekleşti. İşsizlik oranı kabaca pandemi öncesi güçlü işgücü piyasası seviyesinde. Teknoloji ve finans gibi bazı endüstriler çalışanlarını işten çıkardı, ancak bu işçilerin çoğu nispeten hızlı bir şekilde başka işler buldu.
Goldman Sachs baş ekonomisti Jan Hatzius, “İşgücü piyasasının aşırı ısınması önemli ölçüde azalıyor ve artık endişe kaynağı değil” dedi.
Yumuşak iniş olasılığı konusunda Wall Street’teki emsallerinin çoğundan uzun süredir daha iyimser olan Bay Hatzius, Pazartesi günü tahmini durgunluk olasılığını yüzde 25’ten yüzde 20’ye düşürdü. Enflasyon ve işgücü piyasasındaki son kazanımların yanı sıra tüketici harcamaları ve diğer alanlarda ekonominin son yıllardaki aksaklıkların kademeli olarak üstesinden geldiğini gösterdiğini söyledi.
Salgının diğer yüzünü görüyoruz” dedi. “Pandemi ekonomilerde tüm bu muazzam kargaşaya neden oldu ve bence artık ortadan kalkıyor ve benim için kapsayıcı tema bu.”
Riskler devam ediyor.
Yine de, birçok ekonomist daha az emin. En azından değişken gıda ve enerji fiyatları hariç tutulduğunda enflasyon, Haziran ayında yüzde 4,8 ile Fed’in yüzde 2 olan yıllık hedefinin oldukça üzerinde kaldı. Ve enflasyondaki ilerleme şu ana kadar nispeten sancısız olsa da, bunun devam edeceğinin garantisi yok – başlangıçta daha yüksek faiz oranlarına daha az işçi alarak yanıt veren işverenler, yakında işlerini tamamen bırakmaya başlayabilir.
Geçen yıl etkili bir makale kaleme alan Johns Hopkins ekonomisti Laurence M. Ball, “Zafer turları yapan ve yumuşak iniş ilan eden insanlar bence erken” dedi ve Fed’in enflasyonu getirmesinin zor olacağı sonucuna vardı. yumuşak bir iniş ve işsizlikte önemli bir artış olmadan yüzde 2’ye geri döndü.
Sorunun bir kısmı, Fed’in hataya çok az yer vermesi. Enflasyonu dizginlemek için çok agresif davranırsanız, merkez bankası ekonomiyi resesyona sürükleyebilir. Çok az şey yapmak, enflasyonun tekrar yükselmesine neden olabilir ve politika yapıcıları yeniden sertleşmeye zorlayabilir.
Renaissance Macro’nun ekonomik araştırma başkanı Neil Dutta, güçlü işgücü piyasasının ekonomide yeni bir ivmeyi tetikleyeceğinden ve fiyatlarda bir başka hızlı artışa – son kazanımların çoğunu silecek bir “enflasyon patlamasına” yol açacağından korktuğunu söylüyor.
“Önümüzdeki üç ila altı ay boyunca, enflasyon dinamikleri oldukça iyi görünecek – yumuşak bir iniş gibi hissedilecek” diye ekledi. “Soru şu ki, bundan sonra ne geliyor?”
Sonra politika yapıcıların kontrolünün ötesinde faktörler var. Geçen yıl Rusya’nın Ukrayna’yı işgal etmesinden sonra fırlayan petrol fiyatları bunu tekrar yapabilir. Gıda fiyatları da yeniden toparlanabilir – Rusya’nın bu hafta Ukrayna’nın Karadeniz üzerinden tahıl ihraç etmesine izin verecek bir anlaşmayı devirmesiyle bu olasılık daha da gerçek oldu.
Wells Fargo’nun baş ekonomisti Jay Bryson, ekonomi zaten yavaşlarken, özellikle birçok genç yetişkinin mali durumunu zorlayacak olan öğrenci kredisi ödemelerinin yaklaşan yeniden başlaması gibi nispeten küçük gelişmelerin bile toparlanmayı raydan çıkarmak için yeterli olabileceğini söyledi. .
“Öğrenci kredisi olayı tek başına bir durgunluğu tetiklemek için yeterli değil, ancak bir gerileme olursa, bu bin kağıt kesiğiyle bir tür ölüm anlamına gelebilir” dedi.
Bay Bryson hala bu yıl bir durgunluk olacağına inanıyor. Ancak son aylarda daha güvensiz hale geldi. Geçenlerde ekibindeki yaklaşık 20 kişiden gelecek yıl bir durgunluğun ne kadar muhtemel olduğunu düşündüklerini yazmalarını istedi. Yanıtlar yüzde 30 ila 65 arasında değişiyordu ve ortalama yüzde 50’ydi – bir zamanlar birçok insanın imkansız olduğunu düşündüğü yumuşak bir inişin yazı tura atma olasılığı.
Bay Bryson, “Şampanyayı buzda tutun,” dedi. “Umarım bunu önümüzdeki yılın başlarında yapmaya başlayabiliriz.”
Politika yapıcılar geçen yıl on yılların en yüksek enflasyonuyla mücadele etmek için faiz oranlarını amansızca yükseltirken, tahminciler sanki bir durgunluk -büyümekten çok ekonomik yavaşlama- bir “eğer” değil, “ne zaman” sorunuymuş gibi konuşmaya başladılar. Muhtemelen 2022’de. Muhtemelen 2023’ün ilk yarısında. Kesinlikle yıl sonuna kadar. Daha Aralık ayında bir ankete göre, ekonomistlerin dörtte birinden azı ABD’nin resesyondan kaçınmasını bekliyordu.
Ancak yılın yarısından fazlası bitti ve durgunluk belirtisi yok. Kesinlikle işgücü piyasasında değil, çünkü işsizlik oranı yüzde 3,6 ve son 50 yılın en düşük noktasına yakın. Ne artmaya devam eden tüketici harcamalarında, ne de güçlü kalan şirket kârlarında. Yükselen faiz oranlarına genellikle en duyarlı olan ve geçen yılki düşüşün ardından istikrar işaretleri gösteren konut piyasasında bile değil.
Aynı zamanda, enflasyon önemli ölçüde yavaşladı ve daha da soğuması muhtemel – oran artışlarının sona yaklaştığına dair umutları artırıyor. Ekonomistler, toparlanmanın direncine şaşırarak geçen bir yılın ardından bir durgunluğun olup olmayacağını bile merak ediyor.
KPMG ABD baş ekonomisti Diane Swonk, ekonomik bir gerilemeyi tetiklemeden enflasyonu düşürme olasılığına atıfta bulunarak, “Yumuşak iniş şansı daha yüksek – buna hiç şüphe yok,” dedi. “Altı ay öncesine göre daha iyimserim: bu iyi haber.”
Halk, tam olarak coşkulu olmasa da, daha güneşli hissediyor. Tüketici güveni son zamanlarda arttı, ancak anketler çoğu Amerikalı’nın hâlâ ülkenin zaten bir durgunluk içinde olduğunu beklediğini veya buna inandığını gösteriyor.
Bayan Swonk’un da belirttiği gibi, hala ters gidebilecek çok şey var. Enflasyon yine beklenenden daha inatçı olabilir ve bu da Federal Rezerv’i enflasyonu kontrol altına almak için faiz oranlarını yükseltmeye devam etmeye sevk edebilir. Ya da tersine, Fed’in halihazırda aldığı önlemler ertelenebilir ve ekonomiyi henüz ortaya çıkmamış şekillerde soğutabilir. Ve durgunluğa yakın bir yavaşlama bile sancılı olabilir ve siyah ve Hispanik işçileri orantısız bir şekilde etkilemesi muhtemel işten çıkarmalara yol açabilir.
Indeed kariyer sitesinde Kuzey Amerika ekonomik araştırma başkanı Nick Bunker, “Yumuşaklık bakanın gözündedir” dedi.
Ekonomistler zaferi vaktinden önce ilan etmekten kaçınırlar – belki de geçmişte tam da bunu yaptıkları için yanmışlardır. Örneğin, 2008’in başlarında, bir dizi olumlu ekonomik veri, bazı tahmincilerin ABD’nin yüksek faizli mortgage krizini resesyona girmeden atlatmayı başardığı sonucuna varmasına yol açtı; Araştırmacılar daha sonra bunun çoktan başladığı sonucuna vardılar.
Ancak en azından şimdilik, en kötü durum senaryolarının tartışılması – Fed’in kontrol altına almaya çalıştığı kaçak enflasyon veya fiyatların ve işsizliğin aynı anda yükseldiği “stagflasyon” – tartışmayı temkinli bir iyimserliğe bıraktı.
Beyaz Saray’ın üst düzey ekonomi danışmanı Lael Brainard geçen hafta verdiği bir röportajda, “Muazzam bir dizi şok yaşadık, bu yüzden geleceğin ne getireceğini tahmin edemiyorum” dedi. “Ancak şimdiye kadar veriler, ılımlı enflasyon ve hala dirençli bir işgücü piyasası ile geniş ölçüde tutarlı.”
Enflasyon düştü.
Ekonomistler iki ana nedenden dolayı daha iyimser hale geldiler.
Birincisi, son aylarda hızla soğuyan enflasyonun kendisi. Tüketici fiyat endeksi, geçen yaz yüzde 9’luk bir zirveye kıyasla, Haziran ayında yıllık bazda sadece yüzde 3 arttı. Bu kısmen kendini tekrarlaması pek mümkün olmayan faktörlerden kaynaklanıyor – örneğin hiç kimse petrol fiyatlarının yılda yüzde 30 düşmeye devam etmesini beklemiyor.
Ancak enflasyonun altında yatan ölçümler de önemli ilerlemeler gösterdi. Tüketiciler ve işletmeler, fiyat artışlarının önümüzdeki birkaç yıl içinde normalleşmesini ve enflasyonun ekonomide kök salma olasılığının azalmasını bekliyor gibi görünüyor.
Enflasyonu soğutmak, Fed’in faiz artırım kampanyasını daha da yavaşlatmasına, hatta belki de zamları planlanandan daha önce tamamen durdurmasına izin verebilir. Bu, politika yapıcıların enflasyonu kontrol altına alma çabalarında çok ileri gitme ve istemeden bir durgunluğu tetikleme olasılığını azaltabilir.
Şu anda Brookings Enstitüsü’nde çalışan eski bir Fed ekonomisti olan Louise Sheiner, “İşler yumuşak bir iniş için ihtiyaç duyacağınız yönde ilerliyor” dedi. “Bu, alacağınızın garanti olduğu anlamına gelmez, ancak enflasyonun hala yüzde 7 olduğu duruma göre kesinlikle daha olasıdır.”
İşgücü piyasası dayanıklılığını kanıtladı.
İyimserliğin ikinci nedeni, işgücü piyasasının kaynama noktasından kaynama noktasına kademeli olarak soğumasıydı.
2021’de ekonominin hızla yeniden açılması, arz ve talep arasında büyük bir dengesizlik yarattı: restoranlar, oteller, havayolları ve diğer işletmelerin birdenbire doldurulacak yüz binlerce işi vardı, ancak bunları dolduracak kadar insan yoktu. İşçiler için, on yıllardır en hızlı ücret artışıyla sonuçlanan nadir bir kaldıraç anıydı. Ancak ekonomistler, bu hızlı kazanımların enflasyonu kontrol etmeyi zorlaştırabileceğinden korkuyorlardı.
Ancak son aylarda heyecan azaldı. İşverenler çok fazla boş pozisyon yayınlamazlar. İşçiler artık daha yüksek ücret arayışıyla işten işe özgürce atlamazlar. Aynı zamanda, milyonlarca işçi işgücü piyasasına girdi veya yeniden girerek işgücü açıklarını hafifletmeye yardımcı oldu.
Ancak şimdiye kadar, bu gevşeme işsizlikte önemli bir artış olmadan gerçekleşti. İşsizlik oranı kabaca pandemi öncesi güçlü işgücü piyasası seviyesinde. Teknoloji ve finans gibi bazı endüstriler çalışanlarını işten çıkardı, ancak bu işçilerin çoğu nispeten hızlı bir şekilde başka işler buldu.
Goldman Sachs baş ekonomisti Jan Hatzius, “İşgücü piyasasının aşırı ısınması önemli ölçüde azalıyor ve artık endişe kaynağı değil” dedi.
Yumuşak iniş olasılığı konusunda Wall Street’teki emsallerinin çoğundan uzun süredir daha iyimser olan Bay Hatzius, Pazartesi günü tahmini durgunluk olasılığını yüzde 25’ten yüzde 20’ye düşürdü. Enflasyon ve işgücü piyasasındaki son kazanımların yanı sıra tüketici harcamaları ve diğer alanlarda ekonominin son yıllardaki aksaklıkların kademeli olarak üstesinden geldiğini gösterdiğini söyledi.
Salgının diğer yüzünü görüyoruz” dedi. “Pandemi ekonomilerde tüm bu muazzam kargaşaya neden oldu ve bence artık ortadan kalkıyor ve benim için kapsayıcı tema bu.”
Riskler devam ediyor.
Yine de, birçok ekonomist daha az emin. En azından değişken gıda ve enerji fiyatları hariç tutulduğunda enflasyon, Haziran ayında yüzde 4,8 ile Fed’in yüzde 2 olan yıllık hedefinin oldukça üzerinde kaldı. Ve enflasyondaki ilerleme şu ana kadar nispeten sancısız olsa da, bunun devam edeceğinin garantisi yok – başlangıçta daha yüksek faiz oranlarına daha az işçi alarak yanıt veren işverenler, yakında işlerini tamamen bırakmaya başlayabilir.
Geçen yıl etkili bir makale kaleme alan Johns Hopkins ekonomisti Laurence M. Ball, “Zafer turları yapan ve yumuşak iniş ilan eden insanlar bence erken” dedi ve Fed’in enflasyonu getirmesinin zor olacağı sonucuna vardı. yumuşak bir iniş ve işsizlikte önemli bir artış olmadan yüzde 2’ye geri döndü.
Sorunun bir kısmı, Fed’in hataya çok az yer vermesi. Enflasyonu dizginlemek için çok agresif davranırsanız, merkez bankası ekonomiyi resesyona sürükleyebilir. Çok az şey yapmak, enflasyonun tekrar yükselmesine neden olabilir ve politika yapıcıları yeniden sertleşmeye zorlayabilir.
Renaissance Macro’nun ekonomik araştırma başkanı Neil Dutta, güçlü işgücü piyasasının ekonomide yeni bir ivmeyi tetikleyeceğinden ve fiyatlarda bir başka hızlı artışa – son kazanımların çoğunu silecek bir “enflasyon patlamasına” yol açacağından korktuğunu söylüyor.
“Önümüzdeki üç ila altı ay boyunca, enflasyon dinamikleri oldukça iyi görünecek – yumuşak bir iniş gibi hissedilecek” diye ekledi. “Soru şu ki, bundan sonra ne geliyor?”
Sonra politika yapıcıların kontrolünün ötesinde faktörler var. Geçen yıl Rusya’nın Ukrayna’yı işgal etmesinden sonra fırlayan petrol fiyatları bunu tekrar yapabilir. Gıda fiyatları da yeniden toparlanabilir – Rusya’nın bu hafta Ukrayna’nın Karadeniz üzerinden tahıl ihraç etmesine izin verecek bir anlaşmayı devirmesiyle bu olasılık daha da gerçek oldu.
Wells Fargo’nun baş ekonomisti Jay Bryson, ekonomi zaten yavaşlarken, özellikle birçok genç yetişkinin mali durumunu zorlayacak olan öğrenci kredisi ödemelerinin yaklaşan yeniden başlaması gibi nispeten küçük gelişmelerin bile toparlanmayı raydan çıkarmak için yeterli olabileceğini söyledi. .
“Öğrenci kredisi olayı tek başına bir durgunluğu tetiklemek için yeterli değil, ancak bir gerileme olursa, bu bin kağıt kesiğiyle bir tür ölüm anlamına gelebilir” dedi.
Bay Bryson hala bu yıl bir durgunluk olacağına inanıyor. Ancak son aylarda daha güvensiz hale geldi. Geçenlerde ekibindeki yaklaşık 20 kişiden gelecek yıl bir durgunluğun ne kadar muhtemel olduğunu düşündüklerini yazmalarını istedi. Yanıtlar yüzde 30 ila 65 arasında değişiyordu ve ortalama yüzde 50’ydi – bir zamanlar birçok insanın imkansız olduğunu düşündüğü yumuşak bir inişin yazı tura atma olasılığı.
Bay Bryson, “Şampanyayı buzda tutun,” dedi. “Umarım bunu önümüzdeki yılın başlarında yapmaya başlayabiliriz.”