Borcu sınırlamak için yapılan harcama kesintilerinin neden ekonomiyi sarsması pek olası değil?

Kemal

New member
Amerika Birleşik Devletleri borcunu temerrüde düşmeye en son tehlikeli bir şekilde yaklaştığında, bir Demokrat başkan ve bir Cumhuriyet Meclisi sözcüsü, ülkenin borçlanma limitini yükseltmeyi ve önümüzdeki yıllarda federal harcama artışını sıkı bir şekilde sınırlamayı kabul etti. Anlaşma bir temerrüdü önledi, ancak Büyük Durgunluktan zaten yavaş olan toparlanmayı engelledi.

Başkan Biden ve Meclis Başkanı Kevin McCarthy tarafından kabul edilen borç anlaşması, prensipte, Başkan Barack Obama ve Meclis Başkanı John Boehner’ın 2011’de kestiği ve yalnızca iki yıllık kesintilere ve harcama üst sınırlarına odaklanan anlaşmadan daha az kısıtlayıcı. Bu kesintileri karşılayacak ekonomi çok daha iyi durumda. Bu nedenle ekonomistler, anlaşmanın 2011 borç tavanı anlaşmasının neden olduğu iyileşmeye kalıcı zarar vermeyeceğine ve paradoksal bir şekilde, yeni harcama kısıtlamasının buna yardımcı olabileceğine inanıyor.

Bu yılın başlarında istifa eden eski bir ekonomi politikası maliye bakanı yardımcısı Ben Harris, “Aylardır müzakerelerin ciddi ekonomik sonuçları hakkında endişelendim, ancak makroekonomik etki en iyi ihtimalle önemsiz görünüyor” dedi.

Harris, “En önemli etki, bir anlaşmanın getirdiği istikrardır” dedi. “Piyasalar, yıkıcı bir borç krizi içinde olmadığımızı bildiklerinde çalışabilir.”


Ayın başlarında Bay Biden, bir anlaşmanın ekonomik gerilemeyi tetiklemeyeceğine olan güvenini dile getirdi. Bunun nedeni kısmen, pandemik yardım harcamalarının azalmasına ve genel federal harcamaların artan Covid-19 yükü nedeniyle düşmesine ve geçen yılki yıllık açığın 1,7 trilyon dolarlık kesintiye uğramasına yardımcı olmasına rağmen, büyümenin son iki yılda devam etmesiydi.

Bu ay Japonya’da düzenlenen G7 zirvesinde düzenlenen basın toplantısında, bütçe anlaşmasının bir parçası olarak harcama kesintilerinin durgunluğu tetikleyip tetiklemeyeceği sorusuna Biden, “Bunun böyle olmayacağını biliyorum. Yapmayacaklarını biliyorum. Gerçek şu ki, hükümet harcamalarını 1,7 trilyon dolar azaltmamız bir durgunluğa neden olmadı. Bu da büyümeye yol açtı.”

Prensipte anlaşma, Kongre’nin en liberal ve muhafazakar üyelerinin muhalefetiyle karşı karşıya olduğu Meclis ve Senato’dan henüz geçmedi. Harcama sınırlarının çok ötesine geçiyor ve ayrıca gıda kuponları ve diğer devlet yardımları için yeni işgücü gereklilikleri ve bazı enerji projeleri için onayları hızlandırma girişimini içeriyor.

Ancak kalbinde harcama kısıtlamaları var. Müzakereciler, bazı muhasebe ayarlamalarını düşündükten sonra, bu yıldan bir sonraki yıla kadar – savunma ve gazilerin yardımları dışındaki – ihtiyari harcamalarda hafif kesintiler yapılması konusunda anlaştılar. Bu yıl asker ve gazi harcamaları, Bay Biden’ın 2024 mali yılı bütçesinde ayrılan miktara yükselecek. Tüm bu programlar, 2025 mali yılında yüzde 1 büyüyecek — tahmin edilenden daha az.

Teklifin Haberler tarafından yapılan bir analizi, Kongre Bütçe Ofisi’nin tahminlerine kıyasla önümüzdeki yıl federal harcamaları yaklaşık 55 milyar dolar ve 2025’te ek 81 milyar dolar azaltacağını gösteriyor.


Anlaşmanın ekonomik etkisine ilişkin ilk kapsamlı analiz Moody’s Analytics ekonomisti Mark Zandi’den geldi. Daha önce, uzun süreli bir temerrüdün ABD ekonomisinde yedi milyon işi yok edebileceğini ve önerilen Cumhuriyetçi harcama kesintilerinin kapsamlı bir turunun 2,6 milyon işi yok edeceğini tahmin etmişti.

Yaklaşmakta olan anlaşmaya ilişkin analizi çok daha mütevazıydı: 2024’ün sonunda, ekonominin anlaşmasız olduğundan 120.000 daha az işe sahip olacağını ve işsizlik oranının yaklaşık yüzde 0,1 daha yüksek olacağını tahmin ediyor.


Bay Zandi Cuma günü Twitter’da yazdı “Ekonomi kırılgan ve durgunluk riskleri yüksek olduğu için mali kemer sıkma için en iyi zaman değildi.” Ancak, “yönetilebilir” dedi.

Diğer ekonomistler, ekonominin şu anda hafif bir kemer sıkma dozu kullanabileceğini söylüyor. Çünkü en büyük ekonomik sorun, kısmen güçlü tüketici harcamalarının da etkisiyle süregelen enflasyon. Federal harcamaların bir kısmını ekonomiden çıkarmak, faiz oranlarını yükselterek fiyat artışını dizginlemeye çalışan Federal Rezerv’e yardımcı olabilir.


2011’de Obama’nın Ulusal Ekonomi Konseyi’nin direktör yardımcısı olan Harvard’lı bir ekonomist olan Jason Furman, “Makro açıdan bakıldığında, bu anlaşma biraz yardımcı oluyor” dedi. “Ekonominin hala bir soğumaya ihtiyacı var ve bu, bu soğumaya ulaşma konusunda tahmin yürüten faiz üzerindeki baskıyı ortadan kaldırıyor.”

“Fed’in yardımı memnuniyetle karşılayacağını düşünüyorum” dedi.

Ekonomistler, daha yüksek hükümet harcamalarını – daha yüksek vergi gelirleriyle dengelenmese bile – kısa vadeli bir ekonomik destek olarak görüyorlar. Bunun nedeni, hükümetin maaşları ödemek, ekipman satın almak, sağlık hizmetlerini finanse etmek ve nihai olarak tüketici harcamalarını ve ekonomik büyümeyi destekleyen diğer hizmetleri sağlamak için borç para almasıdır. Bu, özellikle bir durgunluğun hemen ardından olduğu gibi tüketici talebi düşük olduğunda ekonomiyi canlandırmaya yardımcı olabilir.

2011’de Cumhuriyetçiler Temsilciler Meclisi’nin kontrolünü ele geçirip kredi limitini yükseltmek için Obama’yı hesaplaşmaya zorladığında durum böyleydi. Ülke, 2008 mali krizinin yarattığı delikten yavaşça tırmandı. İşsizlik oranı yüzde 9 oldu. Federal Rezerv, büyümeyi teşvik etmek için faiz oranlarını sıfıra yakın bir seviyeye indirmişti, ancak birçok liberal iktisatçı, federal hükümeti talebi artırmak ve iş büyümesini hızlandırmak için daha fazla harcamaya çağırdı.

Cumhuriyetçiler ile Bay Obama arasındaki bütçe anlaşması – taslağını Bay Biden, ardından Başkan Yardımcısı yaptı – tam tersini yaptı. Anlaşmadan sonraki ilk yılda, federal takdire bağlı harcamalar, temel tahminlere kıyasla yüzde 4 oranında azaltıldı. İkinci yılda harcamalar tahminlere göre yüzde 5,5 oranında kısıldı.

O zamandan beri pek çok ekonomist, bu kesintileri ve durgunluğun başlangıcındaki yetersiz harcamaları, acıyı uzatmaktan sorumlu tuttu.


Cumartesi günü açıklanan anlaşma küçük kesintiler içeriyor. Ancak bugün daha da büyük fark ekonomik koşullardır. İşsizlik oranı yüzde 3,4. Fiyatlar, Fed’in yüzde 2’lik hedef oranının oldukça üzerinde, yılda yüzde 4’ün üzerinde artıyor. Fed yetkilileri borçlanmayı daha pahalı hale getirerek ekonomik aktiviteyi soğutmaya çalışıyor.

JPMorgan Chase analisti Michael Feroli bu hafta, yaklaşan anlaşmayı ölçmenin doğru yolunun “kemer sıkma sıkılaşırken Fed’in toplam talebi kontrol altına almak için ne kadar az çalışması gerektiği” olduğunu yazdı. Bay Feroli, anlaşmanın enflasyonu azaltmak amacıyla faiz oranlarında çeyrek puanlık bir artış anlamına gelebileceğini tahmin etti.

Anlaşmanın ülkenin gelecekteki açık seviyeleri üzerinde çok az etkisi olacak olsa da, Cumhuriyetçiler anlaşmanın borç birikimini azaltarak ekonomiye yardımcı olacağını savundu. Cumhuriyetçi müzakerecilerden biri olan Kuzey Carolina Temsilcisi Patrick T. McHenry bu hafta “Hükümetin Amerikan halkına olan maliyet eğrisini düşürmeye çalışıyoruz” dedi.

Yine de, anlaşmadaki harcama kesintileri, Head Start anaokulu ve hizmet ettikleri insanlar gibi savunma dışı isteğe bağlı programları etkileyecektir. Yeni iş talepleri, savunmasız Amerikalılara yiyecek ve diğer yardımları durdurabilir.

Pek çok ilerici Demokrat, bu hafta etkinin başlı başına ekonomik hasar olacağı konusunda uyardı.

Washington merkezli liberal Groundwork Collaborative’in yönetici direktörü Lindsay Owens, “Enflasyon payını tükettiğinde, götürü finansman, daha az hanenin kira sübvansiyonlarına erişimi, Head Start’ta daha az çocuk ve yaşlılar için daha az hizmetle sonuçlanacak” dedi.

Catie Edmondson raporlamaya katkıda bulundu.
 
Üst