New York Federal Rezerv Bankası başkanı John C. Williams, merkez bankasının ekonomiyi soğutma çabalarının zirveye ulaştığına inanıyor ve faiz oranlarının gelecek yıl düşmeye başlamasını bekliyor.
2 Ağustos’ta verdiği bir röportajda Bay Williams, enflasyonun umulduğu gibi düştüğünü ve ekonomi yavaşladıkça işsizliğin bir miktar artacağını beklediğini ancak ne kadar artacağının belirsiz olduğunu söyledi.
Sonuç olarak oranların mevcut yüzde 5,25 ile 5,5 aralığından daha fazla yükselmesi pek mümkün görünmüyor. Fed yetkilileri de yakında bir faiz indirimi düşünebilir: Bay Williams, ekonomik verilere bağlı olarak 2024 başlarında bir faiz indirimi olasılığını dışlamadı. Erdoğan’ın yorumları enflasyondaki yavaşlamanın politika yaklaşımında değişikliğe yol açabileceğine işaret ediyor. Enflasyonu kontrol altına almak için aylarca kararlılıkla çabalayan yetkililer, bir yandan ekonomiyi hafif bir yavaşlamayla sakinleştirmeye çalışırken, bir yandan da aşırıya kaçmamaya odaklanıyor.
Aşağıda röportajın düzenlenmiş önemli noktaları yer almaktadır. (Burada metnin tamamını okuyun.)
Aklınızda konuşmak istediğiniz bir şey var mı acaba?
Ekonomideki güçlülüğün devam ettiğini görüyoruz. Aynı zamanda birçok gösterge de doğru yönde ilerliyor. Açık iş pozisyonları ve diğer göstergelerin bize arz ve talebin birbirine yaklaştığını söylediğini gördük.
Enflasyon konusunda da verilerin kesinlikle doğru yönde ilerlediğini düşünüyorum ancak yüzde 2’lik enflasyonu gerçekten sürdürülebilir kılmanın tek yolunun ekonomideki dengeyi yeniden tesis etmek olduğunu da düşünüyorum.
Açıkçası bir durgunluk ya da buna benzer bir durumda değiliz; ancak her iki tarafta da arz ve talebi tekrar dengeye getirmemiz gerekiyor.
Bunu başarmak için ilave tarife artışlarının gerekli olduğunu düşünüyor musunuz?
Dürüst olmak gerekirse bunun ucu açık bir soru olduğunu düşünüyorum.
Bence iyi bir para politikamız var, kesinlikle sıkılaştırılıyor ancak verilere dikkat etmemiz gerekiyor. Arz ve talep arasındaki dengesizliğin azalmaya devam ettiğini ve doğru yönde ilerlediğini görüyor muyuz? Buna karar vermek için enflasyon verilerinin doğru yönde ilerlediğini görüyor muyuz?
Tabii bir soru daha var: Siyasetin kısıtlayıcı seyrini daha ne kadar sürdürmemiz gerekiyor? Ve bunun verilerden kaynaklandığını düşünüyorum.
Bir veya daha fazla faiz artışından mı bahsediyoruz?
Bugün gördüğüm kadarıyla ve elimizdeki veriler açısından bunun çok fazla sıkılaştırmayla ilgili olduğunu düşünmüyorum. Bana göre tartışma şu soruyla ilgili: Bir faiz artırımına daha ihtiyacımız var mı? Ya da değil?
Sanırım faiz oranlarının zirvesine oldukça yakınız ve asıl soru şu: Bunu doğru bir şekilde başardığımızda, politikayı ne kadar süreyle sıkı bir duruşta tutmamız gerekecek ve bu ne anlama geliyor?
“Bu ne anlama geliyor?” dediğinizde ne yapmalı? Sen yani?
Para politikası deyince aklıma öncelikle reel faiz oranları geliyor ve biz nominal faiz oranlarını belirliyoruz.
[Note: Real interest rates subtract out inflation, while nominal rates include it. Estimates of the so-called “neutral” rate setting that neither heats nor cools the economy are usually expressed in inflation-adjusted, real terms.]
Enflasyonun düşmeye devam ettiğini varsayarsak, ekonomik tahminler de dahil olmak üzere birçok kişinin öngördüğü gibi gelecek yıl düşecek. Gelecek yıl faiz oranlarını düşürmezsek reel faiz oranları yükselmeye devam edecek. Bu da hedeflerimiz ile uyumlu olmayacaktır. Dolayısıyla, şahin bir duruşun sürdürülmesinin, benim görüşüme göre, önümüzdeki yıl boyunca federal fon oranlarında bir kesinti anlamına gelebileceğini düşünüyorum, ancak asıl mesele, nominal oranları değil, reel faiz oranlarını nasıl etkilediğimizdir.
Benim öngörüm, önümüzdeki iki yıl içinde enflasyonun yüzde 2’ye düşeceği, ekonominin daha iyi bir denge bulacağı ve para politikasının önümüzdeki birkaç yıl içinde bir noktada normale dönmek zorunda kalacağı yönünde – bu normal ne olursa olsun – siyasete karşı daha normal bir tutum.
Gelecek yılın ilk yarısında faiz indirimi görebilir misiniz?
Bunun verilere ve enflasyonda ne olacağına bağlı olacağını düşünüyorum. Gelecek yılın ilk yarısına henüz çok var.
Sorunun tam olarak zamanlama veya başka bir şey olduğunu düşünmüyorum. Aksine, enflasyon düşerken, büyüyen bir ekonomiye ve yüzde 2 civarında seyreden enflasyona göre para politikası duruşunu uygun şekilde ayarlamak amacıyla gelecek yıl nominal faiz oranlarını düşürmenin doğal olacağı daha muhtemeldir.
Enflasyon beklenenden daha hızlı mı düşüyor?
Bu yılın genel PCE enflasyonunun pek çok farklı faktöre bağlı olarak muhtemelen yüzde 3 olacağını düşünüyorum ve gördüğümüz tüm bilgilere dayanarak çekirdek enflasyonun bunun üzerinde olmasını bekliyorum.
Zaten enflasyonun temel oranının önemli ölçüde düştüğü bir ortama doğru ilerlediğimizi düşünüyorum. Bunun temel nedeni – ya da esas olarak değil ama büyük ölçüde konut enflasyonunun çok fazla düşmesi nedeniyle. Bu, son birkaç yılda çekirdek enflasyonun büyük bir itici gücü oldu.
Beklendiği gibi mi yoksa beklenenden daha hızlı mı batıyor? Bu, üç ay önce tahmin ettiğiniz şeyle karşılaştırıldığında nasıldır?
Salgın, savaş, Rusya’nın Ukrayna’daki savaşı ve olup bitenler nedeniyle son birkaç yıldır veriler beni ve herkesi gerçekten şaşırttı. Veri sürprizleri giderek daha fazla norm haline geldi. Şahsen benim için enflasyon verileri beklediğim ve umduğum gibi geldi.
Sizce iş büyümesinin sürdürülebilir hızı nedir?
Geçtiğimiz yıl boyunca gördüğümüz işgücü büyümesinin büyük kısmı, toparlanma ve pandemi sonrası güçlü işgücü piyasası koşullarına dönüş oldu. Bu her yıl sonsuza kadar devam edemez: Yani işgücüne katılım oranının yüksek olması devam edebilir ama sonsuza kadar büyümeye, büyümeye ve büyümeye devam edemez.
Aylık istihdamda 100.000 veya 150.000 artış gibi mi?
Tam olarak bilmiyorum ama bugüne göre 100.000 aralığında. Bunun tam olarak ne anlama geldiğini tam olarak söyleyemeyiz.
Ücret artışı ne durumda? Enflasyonun düşeceğinden emin olmak için ücret artışının ne kadar kesilmesi gerektiğini düşünüyorsunuz?
Sorunuzla ilgili olarak ben ücret artışını bir hedef ya da hedeften ziyade bir gösterge olarak görüyorum. Bu yüzden orada oturup şunu düşünmüyorum: Ücret artışının önümüzdeki bir veya iki yıl içinde bir veya iki şey yaptığını görmemiz gerekiyor.
Halen talebin arzı aştığı, işgücü piyasasının açıkça güçlü olduğu ve ücret artışlarının çok güçlü ve enflasyonun üzerinde olduğu bir ekonomideyiz.
Şimdi, eğer gerçek ücretlerin, yani enflasyona göre düzeltilmiş ücretlerin önümüzdeki beş yılda artacağını düşünüyorsanız, bunlar uzun vadede üretkenlik eğilimleriyle tutarlı olabilir. Şu anda tam olarak odaklandığım şeyin bu olduğunu düşünmüyorum. Ben daha çok tüm bu göstergelerin ne olduğuna, arz ve talep arasındaki genel denge veya dengesizlik hakkında bize bilgi veren tüm farklı verilere ve bunun enflasyon açısından ne anlama geldiğine odaklanıyorum.
Eylül ayında tarife artışından vazgeçmeyi mi tercih edersiniz?
Eylül toplantısına kadar analiz etmemiz ve doğru kararı vermemiz gereken birçok veriyi alacağız. Gelecekteki bir toplantıda ne yapmamız gerektiği konusunda kişisel olarak hiçbir tercihim yok.
Benim bakış açıma göre, bir ya da bir buçuk yıl önce, enflasyonun çok yüksek olduğu, doğru yönde ilerlemediği ve tek riskin enflasyonun çok yüksek olması olduğu bir noktadan, bir noktaya gittik. Enflasyonun çok yüksek olduğu nokta Riskler her iki tarafta da var.
Ekonomiyi çok fazla (hedeflerimize ulaşmak için gerekenden daha fazla) aşırıya kaçmadığımızdan ve zayıflatmadığımızdan emin olarak dengelememiz gereken iki yönlü risklere sahibiz. Enflasyonu ikna edici bir şekilde yüzde 2’ye geri getirdiğimizden emin olmak için.
Enflasyonun düşmesi için işsizliğin artması gerektiğini mi düşünüyorsunuz?
Şu anda işsizlik oranı birçok insanın uzun vadeli normal işsizlik oranının beklediğinin altında, ancak çok fazla değil. Birkaç onda biri kadar. Bu açıdan bakıldığında işsizlik oranının daha normal seviyelere dönmesini bekliyorum. Enflasyonu yüzde 2’ye geri getirmek bunun ötesine geçecek mi? Bunun cevabını bilmiyorum, kendi öngörümde, kendi tahminimde, işsizlik oranının önümüzdeki yıl yüzde 4’ün üzerine çıkmasını bekliyorum ama bunun ne ölçüde olacağını kesin olarak söyleyemem.
Gelecek yıl faiz indiriminin kriterleri neler olacak sizce?
Sanırım tahminimde düşündüğüm ana kriter, enflasyonun düşmesi ve faiz oranlarının da buna göre ayarlanması gerektiği, böylece sırf enflasyon düşüyor diye istemeden para politikasını sıkılaştırmaya devam etmeyeceğiz. Benim temel tahminim bu; ekonomik görünüm değişirse veya başka faktörler gerçekleşirse, elbette faiz oranlarını değiştirmenizin başka nedenleri de vardır.
Şu anda tartışılan bir risk, yalnızca iniş yapmamak değil, aynı zamanda yeniden hızlanma olasılığıdır. Ekonominin tekrar toparlanması ve daha sonra daha fazlasını yapmanız gerekmesi mümkündür. Acaba bu olasılık hakkında ne düşünüyorsunuz?
Bu bir olasılık. Veriye bağımlı olmak, verinin o yönde hareket ettiğini gördüğümüzde geçmişte yaptığımız gibi uygun şekilde hareket etmemiz gerektiği anlamına gelir.
Bu risk gerçekleşirse muhtemelen bundan daha fazlası olacağını düşünüyorum. Talep beklediğimden çok daha güçlü ve muhtemelen arz ve talebi yeniden dengelemek için daha sıkı politikalara ihtiyacımız var.
Okurlarımızın bize sormaya devam ettiği sorulardan biri şu: Mortgage faizleri salgın öncesi seviyelere dönecek mi? Faiz oranlarına ilişkin tüm araştırmaları yapan kişi olarak şunu merak ettim: Bu konuda ne düşünüyorsunuz?
Benim beklentim, önümüzdeki yıllarda reel faiz oranlarının zamanla mevcut seviyelere ineceği yönünde.
Nötr faiz oranlarının, örneğin salgın öncesi seviyelerin çok üzerine çıktığına dair gerçekten güçlü bir kanıt görmedim.
Eğer sıfıra dönme riski de taşıyan çok düşük nötr faiz oranlarına dönüş riski varsa, neden enflasyon hedefi şimdi yükseltilmiyor? Kendinize daha fazla hareket alanı tanıyarak ve enflasyon hedefine ulaşmayı kolaylaştırarak iki sorunu aynı anda çözebileceğiniz görülüyor.
Sanırım son birkaç yılın deneyimi bana %4’lük enflasyonun fiyat istikrarı olarak görülmediğini öğretti; kamuoyu ya da açıkçası politika yapıcılar bunu fiyat istikrarı olarak algılamadı; Modern dünyada yüzde 4 enflasyon çok yüksek görünüyor. Yüzde 3 yüksek görünüyor; Yüzde 2 zaten şunu söylemek için uzlaşmaya vardı: Neden sıfıra kadar gitmiyoruz? Ve sıfıra kadar gitmek istemeyebileceğiniz bazı teknik nedenler var, ancak yüzde 2’nin bir tampon sağlaması gerekiyor.
[When the Fed reviewed its approach to setting policy in 2020] Kişisel olarak yüzde 2’lik bir hedefin ve zaman içinde ortalama yüzde 2’lik enflasyon taahhüdünün bizi bu hedeflere ulaşmak için iyi bir konuma getireceğinden emindim.
2 Ağustos’ta verdiği bir röportajda Bay Williams, enflasyonun umulduğu gibi düştüğünü ve ekonomi yavaşladıkça işsizliğin bir miktar artacağını beklediğini ancak ne kadar artacağının belirsiz olduğunu söyledi.
Sonuç olarak oranların mevcut yüzde 5,25 ile 5,5 aralığından daha fazla yükselmesi pek mümkün görünmüyor. Fed yetkilileri de yakında bir faiz indirimi düşünebilir: Bay Williams, ekonomik verilere bağlı olarak 2024 başlarında bir faiz indirimi olasılığını dışlamadı. Erdoğan’ın yorumları enflasyondaki yavaşlamanın politika yaklaşımında değişikliğe yol açabileceğine işaret ediyor. Enflasyonu kontrol altına almak için aylarca kararlılıkla çabalayan yetkililer, bir yandan ekonomiyi hafif bir yavaşlamayla sakinleştirmeye çalışırken, bir yandan da aşırıya kaçmamaya odaklanıyor.
Aşağıda röportajın düzenlenmiş önemli noktaları yer almaktadır. (Burada metnin tamamını okuyun.)
Aklınızda konuşmak istediğiniz bir şey var mı acaba?
Ekonomideki güçlülüğün devam ettiğini görüyoruz. Aynı zamanda birçok gösterge de doğru yönde ilerliyor. Açık iş pozisyonları ve diğer göstergelerin bize arz ve talebin birbirine yaklaştığını söylediğini gördük.
Enflasyon konusunda da verilerin kesinlikle doğru yönde ilerlediğini düşünüyorum ancak yüzde 2’lik enflasyonu gerçekten sürdürülebilir kılmanın tek yolunun ekonomideki dengeyi yeniden tesis etmek olduğunu da düşünüyorum.
Açıkçası bir durgunluk ya da buna benzer bir durumda değiliz; ancak her iki tarafta da arz ve talebi tekrar dengeye getirmemiz gerekiyor.
Bunu başarmak için ilave tarife artışlarının gerekli olduğunu düşünüyor musunuz?
Dürüst olmak gerekirse bunun ucu açık bir soru olduğunu düşünüyorum.
Bence iyi bir para politikamız var, kesinlikle sıkılaştırılıyor ancak verilere dikkat etmemiz gerekiyor. Arz ve talep arasındaki dengesizliğin azalmaya devam ettiğini ve doğru yönde ilerlediğini görüyor muyuz? Buna karar vermek için enflasyon verilerinin doğru yönde ilerlediğini görüyor muyuz?
Tabii bir soru daha var: Siyasetin kısıtlayıcı seyrini daha ne kadar sürdürmemiz gerekiyor? Ve bunun verilerden kaynaklandığını düşünüyorum.
Bir veya daha fazla faiz artışından mı bahsediyoruz?
Bugün gördüğüm kadarıyla ve elimizdeki veriler açısından bunun çok fazla sıkılaştırmayla ilgili olduğunu düşünmüyorum. Bana göre tartışma şu soruyla ilgili: Bir faiz artırımına daha ihtiyacımız var mı? Ya da değil?
Sanırım faiz oranlarının zirvesine oldukça yakınız ve asıl soru şu: Bunu doğru bir şekilde başardığımızda, politikayı ne kadar süreyle sıkı bir duruşta tutmamız gerekecek ve bu ne anlama geliyor?
“Bu ne anlama geliyor?” dediğinizde ne yapmalı? Sen yani?
Para politikası deyince aklıma öncelikle reel faiz oranları geliyor ve biz nominal faiz oranlarını belirliyoruz.
[Note: Real interest rates subtract out inflation, while nominal rates include it. Estimates of the so-called “neutral” rate setting that neither heats nor cools the economy are usually expressed in inflation-adjusted, real terms.]
Enflasyonun düşmeye devam ettiğini varsayarsak, ekonomik tahminler de dahil olmak üzere birçok kişinin öngördüğü gibi gelecek yıl düşecek. Gelecek yıl faiz oranlarını düşürmezsek reel faiz oranları yükselmeye devam edecek. Bu da hedeflerimiz ile uyumlu olmayacaktır. Dolayısıyla, şahin bir duruşun sürdürülmesinin, benim görüşüme göre, önümüzdeki yıl boyunca federal fon oranlarında bir kesinti anlamına gelebileceğini düşünüyorum, ancak asıl mesele, nominal oranları değil, reel faiz oranlarını nasıl etkilediğimizdir.
Benim öngörüm, önümüzdeki iki yıl içinde enflasyonun yüzde 2’ye düşeceği, ekonominin daha iyi bir denge bulacağı ve para politikasının önümüzdeki birkaç yıl içinde bir noktada normale dönmek zorunda kalacağı yönünde – bu normal ne olursa olsun – siyasete karşı daha normal bir tutum.
Gelecek yılın ilk yarısında faiz indirimi görebilir misiniz?
Bunun verilere ve enflasyonda ne olacağına bağlı olacağını düşünüyorum. Gelecek yılın ilk yarısına henüz çok var.
Sorunun tam olarak zamanlama veya başka bir şey olduğunu düşünmüyorum. Aksine, enflasyon düşerken, büyüyen bir ekonomiye ve yüzde 2 civarında seyreden enflasyona göre para politikası duruşunu uygun şekilde ayarlamak amacıyla gelecek yıl nominal faiz oranlarını düşürmenin doğal olacağı daha muhtemeldir.
Enflasyon beklenenden daha hızlı mı düşüyor?
Bu yılın genel PCE enflasyonunun pek çok farklı faktöre bağlı olarak muhtemelen yüzde 3 olacağını düşünüyorum ve gördüğümüz tüm bilgilere dayanarak çekirdek enflasyonun bunun üzerinde olmasını bekliyorum.
Zaten enflasyonun temel oranının önemli ölçüde düştüğü bir ortama doğru ilerlediğimizi düşünüyorum. Bunun temel nedeni – ya da esas olarak değil ama büyük ölçüde konut enflasyonunun çok fazla düşmesi nedeniyle. Bu, son birkaç yılda çekirdek enflasyonun büyük bir itici gücü oldu.
Beklendiği gibi mi yoksa beklenenden daha hızlı mı batıyor? Bu, üç ay önce tahmin ettiğiniz şeyle karşılaştırıldığında nasıldır?
Salgın, savaş, Rusya’nın Ukrayna’daki savaşı ve olup bitenler nedeniyle son birkaç yıldır veriler beni ve herkesi gerçekten şaşırttı. Veri sürprizleri giderek daha fazla norm haline geldi. Şahsen benim için enflasyon verileri beklediğim ve umduğum gibi geldi.
Sizce iş büyümesinin sürdürülebilir hızı nedir?
Geçtiğimiz yıl boyunca gördüğümüz işgücü büyümesinin büyük kısmı, toparlanma ve pandemi sonrası güçlü işgücü piyasası koşullarına dönüş oldu. Bu her yıl sonsuza kadar devam edemez: Yani işgücüne katılım oranının yüksek olması devam edebilir ama sonsuza kadar büyümeye, büyümeye ve büyümeye devam edemez.
Aylık istihdamda 100.000 veya 150.000 artış gibi mi?
Tam olarak bilmiyorum ama bugüne göre 100.000 aralığında. Bunun tam olarak ne anlama geldiğini tam olarak söyleyemeyiz.
Ücret artışı ne durumda? Enflasyonun düşeceğinden emin olmak için ücret artışının ne kadar kesilmesi gerektiğini düşünüyorsunuz?
Sorunuzla ilgili olarak ben ücret artışını bir hedef ya da hedeften ziyade bir gösterge olarak görüyorum. Bu yüzden orada oturup şunu düşünmüyorum: Ücret artışının önümüzdeki bir veya iki yıl içinde bir veya iki şey yaptığını görmemiz gerekiyor.
Halen talebin arzı aştığı, işgücü piyasasının açıkça güçlü olduğu ve ücret artışlarının çok güçlü ve enflasyonun üzerinde olduğu bir ekonomideyiz.
Şimdi, eğer gerçek ücretlerin, yani enflasyona göre düzeltilmiş ücretlerin önümüzdeki beş yılda artacağını düşünüyorsanız, bunlar uzun vadede üretkenlik eğilimleriyle tutarlı olabilir. Şu anda tam olarak odaklandığım şeyin bu olduğunu düşünmüyorum. Ben daha çok tüm bu göstergelerin ne olduğuna, arz ve talep arasındaki genel denge veya dengesizlik hakkında bize bilgi veren tüm farklı verilere ve bunun enflasyon açısından ne anlama geldiğine odaklanıyorum.
Eylül ayında tarife artışından vazgeçmeyi mi tercih edersiniz?
Eylül toplantısına kadar analiz etmemiz ve doğru kararı vermemiz gereken birçok veriyi alacağız. Gelecekteki bir toplantıda ne yapmamız gerektiği konusunda kişisel olarak hiçbir tercihim yok.
Benim bakış açıma göre, bir ya da bir buçuk yıl önce, enflasyonun çok yüksek olduğu, doğru yönde ilerlemediği ve tek riskin enflasyonun çok yüksek olması olduğu bir noktadan, bir noktaya gittik. Enflasyonun çok yüksek olduğu nokta Riskler her iki tarafta da var.
Ekonomiyi çok fazla (hedeflerimize ulaşmak için gerekenden daha fazla) aşırıya kaçmadığımızdan ve zayıflatmadığımızdan emin olarak dengelememiz gereken iki yönlü risklere sahibiz. Enflasyonu ikna edici bir şekilde yüzde 2’ye geri getirdiğimizden emin olmak için.
Enflasyonun düşmesi için işsizliğin artması gerektiğini mi düşünüyorsunuz?
Şu anda işsizlik oranı birçok insanın uzun vadeli normal işsizlik oranının beklediğinin altında, ancak çok fazla değil. Birkaç onda biri kadar. Bu açıdan bakıldığında işsizlik oranının daha normal seviyelere dönmesini bekliyorum. Enflasyonu yüzde 2’ye geri getirmek bunun ötesine geçecek mi? Bunun cevabını bilmiyorum, kendi öngörümde, kendi tahminimde, işsizlik oranının önümüzdeki yıl yüzde 4’ün üzerine çıkmasını bekliyorum ama bunun ne ölçüde olacağını kesin olarak söyleyemem.
Gelecek yıl faiz indiriminin kriterleri neler olacak sizce?
Sanırım tahminimde düşündüğüm ana kriter, enflasyonun düşmesi ve faiz oranlarının da buna göre ayarlanması gerektiği, böylece sırf enflasyon düşüyor diye istemeden para politikasını sıkılaştırmaya devam etmeyeceğiz. Benim temel tahminim bu; ekonomik görünüm değişirse veya başka faktörler gerçekleşirse, elbette faiz oranlarını değiştirmenizin başka nedenleri de vardır.
Şu anda tartışılan bir risk, yalnızca iniş yapmamak değil, aynı zamanda yeniden hızlanma olasılığıdır. Ekonominin tekrar toparlanması ve daha sonra daha fazlasını yapmanız gerekmesi mümkündür. Acaba bu olasılık hakkında ne düşünüyorsunuz?
Bu bir olasılık. Veriye bağımlı olmak, verinin o yönde hareket ettiğini gördüğümüzde geçmişte yaptığımız gibi uygun şekilde hareket etmemiz gerektiği anlamına gelir.
Bu risk gerçekleşirse muhtemelen bundan daha fazlası olacağını düşünüyorum. Talep beklediğimden çok daha güçlü ve muhtemelen arz ve talebi yeniden dengelemek için daha sıkı politikalara ihtiyacımız var.
Okurlarımızın bize sormaya devam ettiği sorulardan biri şu: Mortgage faizleri salgın öncesi seviyelere dönecek mi? Faiz oranlarına ilişkin tüm araştırmaları yapan kişi olarak şunu merak ettim: Bu konuda ne düşünüyorsunuz?
Benim beklentim, önümüzdeki yıllarda reel faiz oranlarının zamanla mevcut seviyelere ineceği yönünde.
Nötr faiz oranlarının, örneğin salgın öncesi seviyelerin çok üzerine çıktığına dair gerçekten güçlü bir kanıt görmedim.
Eğer sıfıra dönme riski de taşıyan çok düşük nötr faiz oranlarına dönüş riski varsa, neden enflasyon hedefi şimdi yükseltilmiyor? Kendinize daha fazla hareket alanı tanıyarak ve enflasyon hedefine ulaşmayı kolaylaştırarak iki sorunu aynı anda çözebileceğiniz görülüyor.
Sanırım son birkaç yılın deneyimi bana %4’lük enflasyonun fiyat istikrarı olarak görülmediğini öğretti; kamuoyu ya da açıkçası politika yapıcılar bunu fiyat istikrarı olarak algılamadı; Modern dünyada yüzde 4 enflasyon çok yüksek görünüyor. Yüzde 3 yüksek görünüyor; Yüzde 2 zaten şunu söylemek için uzlaşmaya vardı: Neden sıfıra kadar gitmiyoruz? Ve sıfıra kadar gitmek istemeyebileceğiniz bazı teknik nedenler var, ancak yüzde 2’nin bir tampon sağlaması gerekiyor.
[When the Fed reviewed its approach to setting policy in 2020] Kişisel olarak yüzde 2’lik bir hedefin ve zaman içinde ortalama yüzde 2’lik enflasyon taahhüdünün bizi bu hedeflere ulaşmak için iyi bir konuma getireceğinden emindim.