Akşam gazetesinden Hale Kaplan’ın haberine nazaran eski Başbakan Yardımcısı müellif Yalçın Akdoğan’ın Peygamber Efendimiz’in örnekliği üzerinden nebevi elçilik, nebevi otorite, nebevi devlet ve nebevi siyaset kavramlarını tahlil ettiği kitabı ‘Nebevi Liderlik ve Hz. Muhammed’ Otto Yayınları içinden çıktı.
Akdoğan, İslam siyaset fikrine katkı sunmayı hedefleyen çalışmasında, siyaset bilimcilerin bilhassa halifeler devri, mezhep çatışmaları, Asr-ı Saadet daha sonrası siyasi uğraş ve problemlere odaklandığına işaret ederek, bu yaklaşımı gerçek bulmuyor, asıl merkeze alınması gereken periyodu, Asr-ı Saadet periyodunu ele alıyor.
VELAYETİN ASIL SAHİBİ
Akdoğan, toplumsal, siyasi ve idari uygulamalar ile idare, bağ biçimleri ve stratejileri incelikle işleyerek, birey, topluluk, toplum, devlet ve medeniyet inşasına uzanan süreci, bugünün mana dünyasını da içerecek halde pahalandırıyor.
Akdoğan sorunun bugüne uzanan boyutunu ve toplum-lider münasebetini ise şöyleki özetliyor: “Nebevi otorite ilahi rehberliğe tabi olduğu için, Hazreti Peygamber, Allah’ın düzeltmesi, yardımı, himayesi ve yönlendirmesiyle güç kazanıyor ve topluma rehberlik yapıyordu. daha sonrasında ise topluma rehberlik yaptığı düşünülen siyasi başkan aslında toplumun rehberliği ile hareket etmek durumundadır. Velayet sahibi olan otorite ile velayetini asıl sahibi olan toplum içinde çift taraflı bir bağ ve etkileşim vardır.”
Akdoğan, bu hafta sonu İstanbul’da Ümraniye Kitap Fuarı’nda olacak.
İKİ OTORİTENİN FARKI
Yalçın Akdoğan’ın Peygamber Efendimiz’in epeyce boyutlu liderliğine ait şu sorulara karşılık aradığı söylenebilir:
* Hz. Peygamber’in Medine’de kurduğu yapı devlet midir? İdare biçimi nasıl tanımlanabilir?
* O’nun peygamber ve yönetici vasfıyla ortaya koyduğu uygulamalar birbirinden nasıl ayırt edilebilir?
* Dini konularda karar koyması fakat siyasi konularda istişareye gerek duyması nasıl değerlendirilmelidir?
* Nebevi otorite ve beşeri otorite içindeki farklar nelerdir?
* Medine nasıl ve niye vatan haline gelmiştir? Öne çıkan göç mü, sürgün mü yoksa taktik bir atılım midir?
* Allah Resulü’nün ortaya koyduğu liderlik hangi kıymet, kurum, prensip ve mefkureleri bir örnek haline getirmiştir?
İSLAM SİYASET FİKRİ
Nebevi otorite, devletleşme süreci, Peygamberin sergilediği liderlik üzere anahtar kavramlardan yola çıkan Akdoğan, aslında tüm bir İslam siyaset fikrini özetliyor. Müellife bu seyahatte eşlik eden başka önemli kavramlar ise şöyleki: Şura, istişare, re’y, adalet, ehliyet, liyakat, emanet, maruf, maslahat, içtihat, imamet ve ümmet.
NEBEVİ SİYASETİN İLETİLERİ
Yalçın Akdoğan Resulullah’ın uyguladığı siyaset stilinin gelecek asırlar için içerdiği iletileri şu biçimde sıralıyor: “Sözleşmeye dayalı siyasi bir toplum oluşturmak. Farklı inanç ve niyet kümelerini özgürce bir ortada yaşatabilmek. Her dini kümenin kendi inancına bakılırsa özgür ve özerk biçimde yaşayabileceği bir çoğulculuk tesis edebilmek. Ortak çıkar ve maksatlar çerçevesinde baht birliği oluşturabilmek. Eşit- tarafsız-bağımsız bir hukuk devleti normu üretmek. Kimlikleri eriten değil, olduğu üzere kabul eden iştirakçi bir düzenek kurmak. Kul hakkı temelinde her bireyin hak ve özgürlüğünü garanti altına almak. Kur’an ve sünnette belirtilmeyen konularda akli uğraş ile içtihat üretmek. Ehliyet ve liyakat üzerinden emaneti müdafaa altına almak. Maslahat ve makasıd istikrarını kurarak genel yarar üretmek.”
Akdoğan, İslam siyaset fikrine katkı sunmayı hedefleyen çalışmasında, siyaset bilimcilerin bilhassa halifeler devri, mezhep çatışmaları, Asr-ı Saadet daha sonrası siyasi uğraş ve problemlere odaklandığına işaret ederek, bu yaklaşımı gerçek bulmuyor, asıl merkeze alınması gereken periyodu, Asr-ı Saadet periyodunu ele alıyor.
VELAYETİN ASIL SAHİBİ
Akdoğan, toplumsal, siyasi ve idari uygulamalar ile idare, bağ biçimleri ve stratejileri incelikle işleyerek, birey, topluluk, toplum, devlet ve medeniyet inşasına uzanan süreci, bugünün mana dünyasını da içerecek halde pahalandırıyor.
Akdoğan sorunun bugüne uzanan boyutunu ve toplum-lider münasebetini ise şöyleki özetliyor: “Nebevi otorite ilahi rehberliğe tabi olduğu için, Hazreti Peygamber, Allah’ın düzeltmesi, yardımı, himayesi ve yönlendirmesiyle güç kazanıyor ve topluma rehberlik yapıyordu. daha sonrasında ise topluma rehberlik yaptığı düşünülen siyasi başkan aslında toplumun rehberliği ile hareket etmek durumundadır. Velayet sahibi olan otorite ile velayetini asıl sahibi olan toplum içinde çift taraflı bir bağ ve etkileşim vardır.”
Akdoğan, bu hafta sonu İstanbul’da Ümraniye Kitap Fuarı’nda olacak.
İKİ OTORİTENİN FARKI
Yalçın Akdoğan’ın Peygamber Efendimiz’in epeyce boyutlu liderliğine ait şu sorulara karşılık aradığı söylenebilir:
* Hz. Peygamber’in Medine’de kurduğu yapı devlet midir? İdare biçimi nasıl tanımlanabilir?
* O’nun peygamber ve yönetici vasfıyla ortaya koyduğu uygulamalar birbirinden nasıl ayırt edilebilir?
* Dini konularda karar koyması fakat siyasi konularda istişareye gerek duyması nasıl değerlendirilmelidir?
* Nebevi otorite ve beşeri otorite içindeki farklar nelerdir?
* Medine nasıl ve niye vatan haline gelmiştir? Öne çıkan göç mü, sürgün mü yoksa taktik bir atılım midir?
* Allah Resulü’nün ortaya koyduğu liderlik hangi kıymet, kurum, prensip ve mefkureleri bir örnek haline getirmiştir?
İSLAM SİYASET FİKRİ
Nebevi otorite, devletleşme süreci, Peygamberin sergilediği liderlik üzere anahtar kavramlardan yola çıkan Akdoğan, aslında tüm bir İslam siyaset fikrini özetliyor. Müellife bu seyahatte eşlik eden başka önemli kavramlar ise şöyleki: Şura, istişare, re’y, adalet, ehliyet, liyakat, emanet, maruf, maslahat, içtihat, imamet ve ümmet.
NEBEVİ SİYASETİN İLETİLERİ
Yalçın Akdoğan Resulullah’ın uyguladığı siyaset stilinin gelecek asırlar için içerdiği iletileri şu biçimde sıralıyor: “Sözleşmeye dayalı siyasi bir toplum oluşturmak. Farklı inanç ve niyet kümelerini özgürce bir ortada yaşatabilmek. Her dini kümenin kendi inancına bakılırsa özgür ve özerk biçimde yaşayabileceği bir çoğulculuk tesis edebilmek. Ortak çıkar ve maksatlar çerçevesinde baht birliği oluşturabilmek. Eşit- tarafsız-bağımsız bir hukuk devleti normu üretmek. Kimlikleri eriten değil, olduğu üzere kabul eden iştirakçi bir düzenek kurmak. Kul hakkı temelinde her bireyin hak ve özgürlüğünü garanti altına almak. Kur’an ve sünnette belirtilmeyen konularda akli uğraş ile içtihat üretmek. Ehliyet ve liyakat üzerinden emaneti müdafaa altına almak. Maslahat ve makasıd istikrarını kurarak genel yarar üretmek.”