ROMA – Bahisler her zaman iyi bir risk marjı içerir. Başarısız olanlar mevcut değildir. Dolayısıyla, otomotiv dünyası için sıfır emisyon yarışı ve her şeyden önce hedefe ulaşmak için tarih belirleme ihtiyacı gerçek bir endüstriyel, sosyal ve politik kısa devre yaratıyor.
Aslında otomotiv dünyasının dikkatle yönetmesi gereken ve dünyadaki en yaygın ulaşım araçlarının mevcut yapısının büyük bir bölümünü silip süpürecek en büyük devrimdir. Bu, içten yanmalı motoru ve artık 150 yılı aşkın bir geçmişe dayanan bu olağanüstü icadın etrafında dönen her şeyi kullanımdan kaldırma meselesidir. Konu çok basit: Şimdiye kadar kullanılan yakıtlar (benzin, motorin, LPG ve metan) başta CO2 ve ince parçacıklar olmak üzere çevreye zararlı çok fazla madde yayıyor. Ve gezegen mevcut sis seviyelerine daha fazla tahammül edemeyeceği için, otomobilin değişmesi gerekecek (diğer pek çok şey gibi). Ve hayatta kalmak istiyorsa bunu bir an önce yapması gerekecek. Ve tam da bu, gerekli olan ama herkes için net olmayan ve çeşitli sistemleri krize sokan “acele etme”dir. Pek çok bilinmeyenle en büyük bahsi oluşturan, kimsenin hemen başlamaları gerektiğini düşünmediği yarıştır.
Nedeni? Her şeyden önce, araba emisyonlarını azaltmak için tek bir teknolojinin seçimi: elektrik. Örneğin, tüm üreticiler, hedefin sıfır emisyon olması gerektiği konusunda hemfikirdir, ancak hepsi, hatta giderek daha azı, aynı şekilde bunu başaracaklarını düşünmemektedir. Daha doğrusu, hidrojen hibrit sistemlerinden içten yanmalı motoru çalıştırmaya devam edebilen sentetik yakıtların kullanımına kadar diğer teknolojilere yer açmak istiyorlar. Ancak geçiş için daha fazla zaman istiyorlar: Otomotiv gibi karmaşık bir sistemi yeniden dönüştürmek için 10-15 yıl yeterli değil. Çünkü çok fazla “teminat riski” var. Örneğin istihdam. Geleneksel motorları erken terk etmek, Avrupa’ya yaklaşık yarım milyon işe mal olabilir.
İtalya’da tepki çok şiddetli olabilir ve 60.000 iş kaybı olabilir. Ülkemizde otomotiv tedarik zinciri yaklaşık 50 milyar ciro değerinde. Dünyada ana üreticilere tedarik sağlayan birçok komponent firması bulunmaktadır. Ayrıca bu durumda öngörü çok hızlı ve tek yönlü seyahat durumunda çalışanların yüzde 37’sinin kaybı olacaktır. Elektrikli bir araba yapmak için yaklaşık yüzde 30 daha az bileşene ihtiyaç duyulduğu için. Artık pistonlara, silindirlere ve hatta egzoz borularına veya tanklara ihtiyaç kalmayacak, peki bunları yapan şirketler ne yapacak?
Elbette kimse değişim yarışını durdurmak istemez. Herkes daha iyi bir çevre istiyor. Temiz hava ve enerji sürdürülebilirliği. Asıl soru, hangi fiyata ve ne kadar süreyle. Gerçekten de gerçek bahis bu.
konular
Aslında otomotiv dünyasının dikkatle yönetmesi gereken ve dünyadaki en yaygın ulaşım araçlarının mevcut yapısının büyük bir bölümünü silip süpürecek en büyük devrimdir. Bu, içten yanmalı motoru ve artık 150 yılı aşkın bir geçmişe dayanan bu olağanüstü icadın etrafında dönen her şeyi kullanımdan kaldırma meselesidir. Konu çok basit: Şimdiye kadar kullanılan yakıtlar (benzin, motorin, LPG ve metan) başta CO2 ve ince parçacıklar olmak üzere çevreye zararlı çok fazla madde yayıyor. Ve gezegen mevcut sis seviyelerine daha fazla tahammül edemeyeceği için, otomobilin değişmesi gerekecek (diğer pek çok şey gibi). Ve hayatta kalmak istiyorsa bunu bir an önce yapması gerekecek. Ve tam da bu, gerekli olan ama herkes için net olmayan ve çeşitli sistemleri krize sokan “acele etme”dir. Pek çok bilinmeyenle en büyük bahsi oluşturan, kimsenin hemen başlamaları gerektiğini düşünmediği yarıştır.
Nedeni? Her şeyden önce, araba emisyonlarını azaltmak için tek bir teknolojinin seçimi: elektrik. Örneğin, tüm üreticiler, hedefin sıfır emisyon olması gerektiği konusunda hemfikirdir, ancak hepsi, hatta giderek daha azı, aynı şekilde bunu başaracaklarını düşünmemektedir. Daha doğrusu, hidrojen hibrit sistemlerinden içten yanmalı motoru çalıştırmaya devam edebilen sentetik yakıtların kullanımına kadar diğer teknolojilere yer açmak istiyorlar. Ancak geçiş için daha fazla zaman istiyorlar: Otomotiv gibi karmaşık bir sistemi yeniden dönüştürmek için 10-15 yıl yeterli değil. Çünkü çok fazla “teminat riski” var. Örneğin istihdam. Geleneksel motorları erken terk etmek, Avrupa’ya yaklaşık yarım milyon işe mal olabilir.
İtalya’da tepki çok şiddetli olabilir ve 60.000 iş kaybı olabilir. Ülkemizde otomotiv tedarik zinciri yaklaşık 50 milyar ciro değerinde. Dünyada ana üreticilere tedarik sağlayan birçok komponent firması bulunmaktadır. Ayrıca bu durumda öngörü çok hızlı ve tek yönlü seyahat durumunda çalışanların yüzde 37’sinin kaybı olacaktır. Elektrikli bir araba yapmak için yaklaşık yüzde 30 daha az bileşene ihtiyaç duyulduğu için. Artık pistonlara, silindirlere ve hatta egzoz borularına veya tanklara ihtiyaç kalmayacak, peki bunları yapan şirketler ne yapacak?
Elbette kimse değişim yarışını durdurmak istemez. Herkes daha iyi bir çevre istiyor. Temiz hava ve enerji sürdürülebilirliği. Asıl soru, hangi fiyata ve ne kadar süreyle. Gerçekten de gerçek bahis bu.
konular