BİLGEHAN UÇAK
EuroLeague’de iki derbinin olduğu haftayı geride bıraktık. Evvel, bizi daha yakından ilgilendiren derbiye bakalım: Fenerbahçe, konutunda Anadolu Efes’i ağırladı.
Efes’in epey düşük bir şut yüzdesiyle geçtiği birinci yarıda Fenerbahçe için işler yolunda gözüküyordu. Dördüncü dönemde da üzücü değillerdi, ta ki Larkin işin içine girene kadar. Fenerbahçe’nin başında bir “coach” olmadığı maçın bitimine 1 dakika kala ortaya çıktı. 41 saniye kala öne geçen Anadolu Efes, maçı 5 sayı farkla (84-89) kazanırken, Djordjevic’in niye en kritik konum öncesinde mola almadığı anlaşılamadı.
Fenerbahçe’de Henry dönemin en yeterli oyununu oynadığı biçimde en kritik yerlerde yaptığı akıl almaz yanlışlarla yenilgiye giden yolun taşlarını döşedi. Shayok, beklenmedik ölçüde tesirliydi. Polonara yeterliydi. Lakin Vesely’nin öfke sorunu bence maçın kırılmasıydı.
3. faulün akabinde itirazdan teknik faul çalındı. daha sonra da, Moermann’a gereksiz bir faul yaparak, esasen basket-faul oldu, oyun dışı kaldı.
Gelelim, Anadolu Efes cephesine. Maçı, Efes kazanmadı. Ergin Ataman kazandı. Ortadaki fark takım kalitesinden epeyce, coach yeterliliğiydi. Anadolu Efes, “buradan asla dönmez,” denen bir maçı Ergin Ataman’ın deneyimiyle çevirdi ve Fenerbahçe’yi kendi meskeninde devirdi.
Geçen yazımda, Djordjevic ile “eli kulağında yollar ayrılır,” demiştim. El, artık kulakta. Fenerbahçe ile sonuncu Zalgiris içinde yalnızca bir galibiyet fark kaldı. Doğal, bu işin temel sorumlusu Basketbol Şubesini üç yıldır yöneten ve kadrosu başarısızlıktan başarısızlığa sürükleyen Sertaç Komsuoğlu’dur. Ne tuhaf, Sertaç Beyefendi sorumluluk almak yerine meyyit taklidi yapıyor. Güya basketbol şubesinden sorumlu yönetici kendisi değilmiş üzere asla bir şey söylemiyor.
İkinci derbi Fransa’daydı, daha doğrusu Monaco’daydı. Mike James’in ne yapacağı aşikâr değildi. Malum, son maçta coach ile tartışıp soyunma odasına gitmişti. Monaco-Asvel müsabakasında da “belirsiz” bir performans sergiledi. Tıpkı dakika ortasında hayli makûs ile epey yeterli kararları birlikte verebildi.
Asvel’in eksiği oldukcatu fakat en nihayetinde onlar bir “takım”. Yani, Monaco’nun olmadığı şey. Ve, örneğin EuroLeague finalinde olsa tahminen de uzun yıllar epey tartışılacak bir top elden çıktı sonucuyla Asvel maçı kazandı. Orta alandan atılan üçlük, 0.1 kala eldeydi ancak 0.0’da çıkmış üzereydi. Bence ivedilikle küsuratı Olimpiyatlardaki iki rakamlı yapmak lazım. Bu maç unutulacak ancak finalde olsa kızılca kıyamet kopardı.
Dorukta yüzler gülüyor. Barcelona, Zalgiris’i; Real Madrid ise Baskonia’yı güle oynaya geçti. CSKA, fazlaca zorlandığı maçta Bayern’i son topta yendi. Son birkaç dakikada Clyburn o denli bir oynadı ki galibiyeti CSKA’ya değil de direkt Clyburn’e yazsak yeridir.
Panathinaikos fazlaca gereksinimi olan galibiyete Zenit karşısında uzandı. Maça 0-10 başlasalar da Papagiannis ve Nedovic önderliğinde kazanmayı bildiler.
Haftanın sürpriz neticelerindan birincisi Berlin’den geldi. Alba, Maccabi’yi 91-86 yendi. Sakatlıklarla boğuşsa da yıllardir Avrupa’nın rn güzel şutörleri içinde gösterilen Marcus Eriksson 5/8 ile galibiyetin mimarıydı. Bence amacı olan bir kadroda baht bulma vakti geldi de geçiyor.
Unics Kazan da beklentileri aşmaya devam ediyor. Kızılyıldız’a deplasmanda 98 sayı attılar. Maçı başta koparıp tekrar da artlarına bakmadılar. Haftanın sürprizi ise Olympiacos’tan geldi: 72-93. Birinci dönemi 8 üçlük isabetiyle tamamlamışlardı. Maçı ise 33’te 18 üzere inanılmaz bir yüzdeyle bitirdiler. 18 üçlük isabet bulduktan daha sonra yenilmek pek de mümkün değil. Üçlük yağmuru, Milano’nun ikinci yarıda direncini ve umudunu da kırdı. Devrede 45 sayı bulmuşlardı ancak ikinci yarıda lakin 27 sayı atabildiler.
Çanlar Sertaç Komsuoğlu ve Sasha Djordjevic için çalıyor. birebir vakitte gümbür gümbür!
EuroLeague’de iki derbinin olduğu haftayı geride bıraktık. Evvel, bizi daha yakından ilgilendiren derbiye bakalım: Fenerbahçe, konutunda Anadolu Efes’i ağırladı.
Efes’in epey düşük bir şut yüzdesiyle geçtiği birinci yarıda Fenerbahçe için işler yolunda gözüküyordu. Dördüncü dönemde da üzücü değillerdi, ta ki Larkin işin içine girene kadar. Fenerbahçe’nin başında bir “coach” olmadığı maçın bitimine 1 dakika kala ortaya çıktı. 41 saniye kala öne geçen Anadolu Efes, maçı 5 sayı farkla (84-89) kazanırken, Djordjevic’in niye en kritik konum öncesinde mola almadığı anlaşılamadı.
Fenerbahçe’de Henry dönemin en yeterli oyununu oynadığı biçimde en kritik yerlerde yaptığı akıl almaz yanlışlarla yenilgiye giden yolun taşlarını döşedi. Shayok, beklenmedik ölçüde tesirliydi. Polonara yeterliydi. Lakin Vesely’nin öfke sorunu bence maçın kırılmasıydı.
3. faulün akabinde itirazdan teknik faul çalındı. daha sonra da, Moermann’a gereksiz bir faul yaparak, esasen basket-faul oldu, oyun dışı kaldı.
Gelelim, Anadolu Efes cephesine. Maçı, Efes kazanmadı. Ergin Ataman kazandı. Ortadaki fark takım kalitesinden epeyce, coach yeterliliğiydi. Anadolu Efes, “buradan asla dönmez,” denen bir maçı Ergin Ataman’ın deneyimiyle çevirdi ve Fenerbahçe’yi kendi meskeninde devirdi.
Geçen yazımda, Djordjevic ile “eli kulağında yollar ayrılır,” demiştim. El, artık kulakta. Fenerbahçe ile sonuncu Zalgiris içinde yalnızca bir galibiyet fark kaldı. Doğal, bu işin temel sorumlusu Basketbol Şubesini üç yıldır yöneten ve kadrosu başarısızlıktan başarısızlığa sürükleyen Sertaç Komsuoğlu’dur. Ne tuhaf, Sertaç Beyefendi sorumluluk almak yerine meyyit taklidi yapıyor. Güya basketbol şubesinden sorumlu yönetici kendisi değilmiş üzere asla bir şey söylemiyor.
İkinci derbi Fransa’daydı, daha doğrusu Monaco’daydı. Mike James’in ne yapacağı aşikâr değildi. Malum, son maçta coach ile tartışıp soyunma odasına gitmişti. Monaco-Asvel müsabakasında da “belirsiz” bir performans sergiledi. Tıpkı dakika ortasında hayli makûs ile epey yeterli kararları birlikte verebildi.
Asvel’in eksiği oldukcatu fakat en nihayetinde onlar bir “takım”. Yani, Monaco’nun olmadığı şey. Ve, örneğin EuroLeague finalinde olsa tahminen de uzun yıllar epey tartışılacak bir top elden çıktı sonucuyla Asvel maçı kazandı. Orta alandan atılan üçlük, 0.1 kala eldeydi ancak 0.0’da çıkmış üzereydi. Bence ivedilikle küsuratı Olimpiyatlardaki iki rakamlı yapmak lazım. Bu maç unutulacak ancak finalde olsa kızılca kıyamet kopardı.
Dorukta yüzler gülüyor. Barcelona, Zalgiris’i; Real Madrid ise Baskonia’yı güle oynaya geçti. CSKA, fazlaca zorlandığı maçta Bayern’i son topta yendi. Son birkaç dakikada Clyburn o denli bir oynadı ki galibiyeti CSKA’ya değil de direkt Clyburn’e yazsak yeridir.
Panathinaikos fazlaca gereksinimi olan galibiyete Zenit karşısında uzandı. Maça 0-10 başlasalar da Papagiannis ve Nedovic önderliğinde kazanmayı bildiler.
Haftanın sürpriz neticelerindan birincisi Berlin’den geldi. Alba, Maccabi’yi 91-86 yendi. Sakatlıklarla boğuşsa da yıllardir Avrupa’nın rn güzel şutörleri içinde gösterilen Marcus Eriksson 5/8 ile galibiyetin mimarıydı. Bence amacı olan bir kadroda baht bulma vakti geldi de geçiyor.
Unics Kazan da beklentileri aşmaya devam ediyor. Kızılyıldız’a deplasmanda 98 sayı attılar. Maçı başta koparıp tekrar da artlarına bakmadılar. Haftanın sürprizi ise Olympiacos’tan geldi: 72-93. Birinci dönemi 8 üçlük isabetiyle tamamlamışlardı. Maçı ise 33’te 18 üzere inanılmaz bir yüzdeyle bitirdiler. 18 üçlük isabet bulduktan daha sonra yenilmek pek de mümkün değil. Üçlük yağmuru, Milano’nun ikinci yarıda direncini ve umudunu da kırdı. Devrede 45 sayı bulmuşlardı ancak ikinci yarıda lakin 27 sayı atabildiler.
Çanlar Sertaç Komsuoğlu ve Sasha Djordjevic için çalıyor. birebir vakitte gümbür gümbür!