Şu salgın yüzünden EuroLeague’in sonbahardaki tadı olmadığından yakınıyordum bizim gazetenin spor müdürü arkadaşım Oğulcan Çoksayar’a. “Her hafta bir maç palavra oluyor” dedi. Ben biraz daha fazlasını düşünüyorum. Güya ligde birfazlaca şey palavra oluyor üzere bu salgın ortamında. Seyircinin varlığı-yokluğu bile daha en başında büyük bir haksız rekabete yol açmıyor mu?
Fenerbahçe’nin maçı yoktu. Bu da demektir ki gelecek haftadan itibaren neredeyse daima çift maç haftası geçirecekler. Bu kadar eksik varken ve bir türlü kavuşulamayan geçen yıllardeki formu da düşününce sahiden epey güç olacağı kesin.
Ancak daha büyük sorunu yaşayan ekip Anadolu Efes. Geçen hafta, bu dönem yerlerde sürünen Panathinaikos’u son saniye üçlüğüyle yendiler lakin papaz her gün pilav yemeyeceği için talih yanlarında kalmaya devam etmedi. Saint Petersburg deplasmanında Xavi Pascual’ın Zenit’ine yenildiler. Doğal Larkin’in olmaması kıymetli bir faktör lakin bu dönem boyunca grubun gösterdiği “bir var bir yok” performansı açıklamaya kâfi mi? Hiç sanmıyorum. Dahası, Larkin, Micic, Simon ve Beaubois’dan oluşan Efes’in kısa rotasyonu bu dönem daha da genişledi: Maccabi üstü NBA yapıp gelen Elijah Bryant da takımda. Lakin ondan neredeyse hiç katkı alamıyorlar. Zenit maçında da -5 Verimlilik Puanı ile oynadı.
Dışardan 25 denemede yalnızca 4 isabet buldukları maçı kaybetmeleri anlaşılır lakin bu takımın, ne oynaması gereken oyun bu ne de bulunduğu yer kabul edilebilir. Ergin Ataman’ın ivedilikle bir tahlil üretmesi gerekiyor, aksi takdirde geçen yılın şampiyona play-off’un haricinde kalacak. Üstelik Sertaç Ulu hariç takımdan kimseyi kaybetmemişken…
Larkin’e, Micic’e gelen NBA tekliflerine karşın bu iki starı takımda tutabilmişken. Daima “ben en iyisiyim” diyen Ergin Ataman’ın grubu 21 müsabakanın yarısından fazlasında mağlup oldu. Şapkayı öne koyup düşünme vakti.
Bu hafta basketboldan biraz daha konuşabileceğiz. örneğin, Shved’in CSKA formasıyla birinci sefer oynamaya karar verdiği maçta Rus derbisinde Unics Kazan’ı yendiler. 10’da 6 üçlük atan Shved’e Milutinov da eşlik edince hayli zorlanmadan zafere gittiler. Final-Four abonesi CSKA birinci dördün fazlaca uzağında. Play-off’a girmeye çalışıyor. Shengelia yokken gelen galibiyet hayatiydi Itoudis için zira en ufak bir kazada işsiz kalması olası.
Haftanın sürprizi ise Pire’de yaşandı. Kızılyıldız, Olympiacos’u yendi! birebir vakitte ne yenmek! O denli fazlaca öne çıkan bir isim olmadı, fevkalade bir yüzdeyle şut sokmadılar… Birinci maçta da yenmişlerdi Olympiacos’u. Ben Olympiacos’un coach’u Batrzokas’ı fazlaca beğenenlerdenimdir. Bu dönem epeyce başarılı olduğunu da düşünüyorum. Lakin Zenit’le Kazan’ın potada olduğu bir ligde Kızılyıldız’a iki maç yenilmek olacak şey değil.
Gelelim, tahminen de bu dönemin en çekişmeli maçı olarak kalacak Monaco-Real Madrid’e. Herkes Real’in rahat kazanmasını bekliyordu ancak bu salgın ortamında rahat beklenenler rahat geçmeyebiliyor, hayli sıkıntı denenler de tam aksine hayli farklı neticelenebiliyor malum. Bu müsabaka da beklentilerin bilakis iki kez uzatmaya gitti.
Tamam, Real Madrid bu iki uzatmanın sonunda kazandı lakin Monacolu arkadaşlara da şunu sormamız gerekiyor: Yahu, hem olağan mühletin birebir vakitte birinci uzatmanın son topu senin elinde, niye kaldırıp el üstü üçlük denersin? Hele uzatmanın sonunda Mike James’in Tavares’in üstünden denemesi. Ne oldu? Tavares’e istatistik hanesine bir blok ekledi.
Şu son iki maçına bakınca Real Madrid’in iki efsanesi Sergio Llull ile Rudy Fernandez’in öne çıkan oyununu görmek beni memnun ediyor. Evet, Yabusele ve Tavares hayli değerli ancak Llull’le Fernandez için yolun sonu gözüküyor.
Yine de bu performans, gençlik günlerinden beri onları seyreden benim üzere birini memnun ediyor. Hele bir öteki EuroLeague ve Real Madrid efsanesi Felipe Reyes’in emekliliğini deklare ettiğı günlerde…
Fenerbahçe’nin maçı yoktu. Bu da demektir ki gelecek haftadan itibaren neredeyse daima çift maç haftası geçirecekler. Bu kadar eksik varken ve bir türlü kavuşulamayan geçen yıllardeki formu da düşününce sahiden epey güç olacağı kesin.
Ancak daha büyük sorunu yaşayan ekip Anadolu Efes. Geçen hafta, bu dönem yerlerde sürünen Panathinaikos’u son saniye üçlüğüyle yendiler lakin papaz her gün pilav yemeyeceği için talih yanlarında kalmaya devam etmedi. Saint Petersburg deplasmanında Xavi Pascual’ın Zenit’ine yenildiler. Doğal Larkin’in olmaması kıymetli bir faktör lakin bu dönem boyunca grubun gösterdiği “bir var bir yok” performansı açıklamaya kâfi mi? Hiç sanmıyorum. Dahası, Larkin, Micic, Simon ve Beaubois’dan oluşan Efes’in kısa rotasyonu bu dönem daha da genişledi: Maccabi üstü NBA yapıp gelen Elijah Bryant da takımda. Lakin ondan neredeyse hiç katkı alamıyorlar. Zenit maçında da -5 Verimlilik Puanı ile oynadı.
Dışardan 25 denemede yalnızca 4 isabet buldukları maçı kaybetmeleri anlaşılır lakin bu takımın, ne oynaması gereken oyun bu ne de bulunduğu yer kabul edilebilir. Ergin Ataman’ın ivedilikle bir tahlil üretmesi gerekiyor, aksi takdirde geçen yılın şampiyona play-off’un haricinde kalacak. Üstelik Sertaç Ulu hariç takımdan kimseyi kaybetmemişken…
Larkin’e, Micic’e gelen NBA tekliflerine karşın bu iki starı takımda tutabilmişken. Daima “ben en iyisiyim” diyen Ergin Ataman’ın grubu 21 müsabakanın yarısından fazlasında mağlup oldu. Şapkayı öne koyup düşünme vakti.
Bu hafta basketboldan biraz daha konuşabileceğiz. örneğin, Shved’in CSKA formasıyla birinci sefer oynamaya karar verdiği maçta Rus derbisinde Unics Kazan’ı yendiler. 10’da 6 üçlük atan Shved’e Milutinov da eşlik edince hayli zorlanmadan zafere gittiler. Final-Four abonesi CSKA birinci dördün fazlaca uzağında. Play-off’a girmeye çalışıyor. Shengelia yokken gelen galibiyet hayatiydi Itoudis için zira en ufak bir kazada işsiz kalması olası.
Haftanın sürprizi ise Pire’de yaşandı. Kızılyıldız, Olympiacos’u yendi! birebir vakitte ne yenmek! O denli fazlaca öne çıkan bir isim olmadı, fevkalade bir yüzdeyle şut sokmadılar… Birinci maçta da yenmişlerdi Olympiacos’u. Ben Olympiacos’un coach’u Batrzokas’ı fazlaca beğenenlerdenimdir. Bu dönem epeyce başarılı olduğunu da düşünüyorum. Lakin Zenit’le Kazan’ın potada olduğu bir ligde Kızılyıldız’a iki maç yenilmek olacak şey değil.
Gelelim, tahminen de bu dönemin en çekişmeli maçı olarak kalacak Monaco-Real Madrid’e. Herkes Real’in rahat kazanmasını bekliyordu ancak bu salgın ortamında rahat beklenenler rahat geçmeyebiliyor, hayli sıkıntı denenler de tam aksine hayli farklı neticelenebiliyor malum. Bu müsabaka da beklentilerin bilakis iki kez uzatmaya gitti.
Tamam, Real Madrid bu iki uzatmanın sonunda kazandı lakin Monacolu arkadaşlara da şunu sormamız gerekiyor: Yahu, hem olağan mühletin birebir vakitte birinci uzatmanın son topu senin elinde, niye kaldırıp el üstü üçlük denersin? Hele uzatmanın sonunda Mike James’in Tavares’in üstünden denemesi. Ne oldu? Tavares’e istatistik hanesine bir blok ekledi.
Şu son iki maçına bakınca Real Madrid’in iki efsanesi Sergio Llull ile Rudy Fernandez’in öne çıkan oyununu görmek beni memnun ediyor. Evet, Yabusele ve Tavares hayli değerli ancak Llull’le Fernandez için yolun sonu gözüküyor.
Yine de bu performans, gençlik günlerinden beri onları seyreden benim üzere birini memnun ediyor. Hele bir öteki EuroLeague ve Real Madrid efsanesi Felipe Reyes’in emekliliğini deklare ettiğı günlerde…